Koh Phi Phi: u wan massaaage??

Hallo lieve familie, vrienden en vage kennissen,

Inmiddels zitten we al ong. anderhalve week op Koh Phi Phi. De tijd vliegt echter nog steeds. We kunnen zoveel schrijven want we maken echt veel mee, maar we proberen het tot de allerleukste kern te houden. We hebben een perfecte treinreis (op 2,5 uur vertraging dan) gehad en daarna moesten we met de allergrootste spoed met de bus. Wat bleek, we reden 1 km, moesten er vervolgens uit (wordt niet gezegd of zo, ze doen alsof je dat elke dag meemaakt) en vervolgens weer voor onbepaalde tijd wachten (daar kan je maar beter van uit gaan...) Werd dus 2,5 uur en toen met de bus weer 2 km. Weer 45 min wachten, enz.... Efin, aangekomen op Koh Phi Phi een bungalowtje opgezocht op een geweldige plek: Viewpoint resort. De naam maakt idd alles waar. Echt schitterend. Direct maar aan de alcoholische versnaperingen gegaan en genoten van een adembenemende zonsondergang. De volgende dag eerst maar eens een site seeing gedaan en uitgerust. De dag erna naar het Volunteer-center gegaan om een rondleiding mbt de gevolgen van de Tsunami te krijgen. Alleen hier al over kunnen we echt een boek schrijven, maar dat is al enorm veel gedaan. (google ff als je meer wilt weten). Wat ons opviel was eigenlijk buiten de enorme tragedie een omgeving die een dubbelgevoel achterlaat: PhiPhi was overduidelijk bezig om aan zijn eigen succes ten onder te gaan: peperdure resorts met kamers van 16000 Bath per nacht (grofweg 320 euries). Das een veelvoud van een gem. maandinkomen hier. Het mooiste gedeelte van het eiland is eigenlijk een verbinding van een krappe km die 2 rotseilanden met elkaar verbind. Dit werd echt helemaal volgestampt met bungalows, barretjes enz. Het had weinig meer van het pure Thailand. Na de Tsunami is er eigenlijk weer wat meer ruimte. Bizar dus.

De dag na de rondleiding konden we beginnen met het vrijwilligerswerk, maar bij aankomst kregen we te horen dat het die dag niet ging lukken ivm problemen met de lokale vervoerder enz. Echt typisch Thais. In het weekend zou het Divecamp van start gaan. Hier kunnen we helpen met de kust(bodem) op te ruimen. Voor ons hebben al 4000 andere volunteers 290 ton puin van de zeebodem en het strand verwijderd. Tot aan het weekend zijn we naar het Viewpoint gegaan (echt geweldig uitzicht over de baai) en daarna doorgelopen naar de andere kant (Hat Rantee voor de liefhebbers onder ons). Zeer rustiek en mooi. Nog een leguaantje gezien. Verder nog veel gelopen over het eiland en in de zon gelegen, in de zee gelegen en bij hele leuke strandtentjes van de zonsondergang genoten. Helaas ook nog een paar dagen regen gehad, maar met 25 gr is dat ook best uit te houden. Inmiddels zijn we al poepiebruin. We weten het, jullie zijn stinkend jaloers... en terecht!

Zaterdag zijn we na al deze ontspanning begonnen met het Divecamp. Mark met ong nog 8 anderen duiken en Jorien met 3 anderen snorkelen, boten waarschuwen dat er duikers zijn en puin naar de kant brengen cq strand opruimen. Erg mooie ervaring om hier aan te kunnen bijdragen. De anderen zijn ook erg leuke mensen. 's Avonds zijn we met z'n allen gaan eten. We hebben ons echt helemaal rot gelachen. De dagen erna (zondag en maandag) zagen er ongeveer hetzelfde uit.

Dinsdag gewoon weer om 9 uur bij Divecamp verzamelen, maar toen kwam het: we konden niet beginnen want er waren mensen van de Immigration office op het eiland. Je mag in Thailand als buitenlander niet werken, ook geen vrijwilligerswerk. Moet je je voorstellen: er is door vrijwilligers 290 ton puin weggehaald. De Thaise overheid is nog steeds bezig met een plannetje te maken. De lokale bevolking heeft pp een vergoeding gehad van 2000 Bath (40 euries) ivm de Tsunami. Winkels 20000 Bath. Zonder de vrijwilligers was het eiland nu nog een grote puinhoop en was men hier letterlijk doodgegaan van de honger omdat er geen toerist komt naar een vuilnisbelt. Goed...wij iig lekker naar Long beach gegaan met een Long tail boot (gewoon met een automotor op een ijzeren staaf gelast en maakt ong. even veel herrie als de eerste de beste helicopter die verkouden is). Wel erg lache met die gasten. Als je langsloopt:" u wan taxiboooot??" (evenals bij de massage, diveshop enz..) Heerlijk in de zon gelegen, gesnorkeld en nietsgedaan. Kwam ook wel goed uit, want Jorien heeft het estaffettestokje van Mark overgenomen en heeft een verwoede poging gedaan meer te .... dan Mark. Alle hardverwarmende schijt- en poepgrappen zijn natuurlijk weer van harte welkom ;-) Nu gaat het wel weer wat beter.

Het vrijwilligerswerk hier is eigenlijk wel een eindje klaar, dus willen we waarschijnlijk ook nog een paar weken naar een zwaar getroffen kuststadje waar 5000 mensen zijn omgekomen. Huizenbouwen is daar het voornaamste. Voordien gaan we hier waarschijnlijk ook nog ff een straatje leggen.

Nog een paar hele leuke algemeenheden: het eten is hier super en voor een eur of 4 eten en drinken we ons helemaal gek. Ons resort hebben we maar ingeruild voor iets goedkopers (Phi Phi kent een soort vreemde hyperinflatie) en nu slapen we op pre Tsunami matrassen waar echt de allerlaatste veer ook in is gebroken. Waarschijnlijk door de betonnenbak waar ie inligt. Na de Tsunami is het hier echt veel duurder geworden en heeft men prijsafspraken onderling gemaakt. Bijv. over duikcursusprijzen. Slaapplaatsen zijn hier ong. 50% duurder dan op andere eilanden.Het leven van een vrijwilliger is hard zoals jullie zien lieve mensen. De stichting steun de vrijwilligers is dus ook bij deze geopend en donaties zijn uiteraard welkom :-) Voor de duikliefhebbers: Manta's (ja Frank, je leest het goed) komen hier in groepen van 12 tot 25 voor. De trip ernaartoe is helaas erg duur. Je kunt wel elke dag snorkelen bij zonsopgang met Rifhaaien en blacktipreefsharks. Dat gaan we deze week ook nog doen. Foto's met bewijs komen!

Dat was het ong. wel weer. Veel liefs van deze 2 Urban Hippies: Mark en Jorien