Na regen komt nog meer regen

Hallo lieve mensen,

Hier weer eens een bericht van ons over onze tweede helft van onze reis door Nieuw Zeeland. Inmiddels zijn we veilig aangekomen in Mexico, weer iets dichter bij huis. We verblijven op het moment bij vrienden van Jorien d´r ouders en we worden hier behoorlijk verwend. Al onze kleding is gewassen en zelfs gestreken, er wordt elk moment van de dag een maaltijd voor onze neuzen gezet en we slapen in het grote bed des huizes! Geweldig gevoel om weer in een echt huis te zijn en we genieten volop van de gastvrijheid van deze mensen. Ook het weer is goed en we hebben nu al hele leuke dingen gedaan en gezien, maar dat komt in ons volgende verslag.
Bij deze delen we jullie ook mede dat we 10 (en dus niet 9) januari thuis komen vanaf Cuba, samen met Mark zijn ouders. Hoe laat laten we jullie nog weten. Veel kijk en leesplezier en we kijken uit naar jullie reacties! Kus Mark en Jorien.

Dag 19
De laatste dag op het noordeiland. Helaas best koud, winderig en regenachtig, waardoor we helaas geen spetterend uitzicht hadden over Wellington toen we bovenop Mount Victoria stonden. Ons wel prima vermaakt in het museum Te Papa. Erg leuk en divers museum en was een goeie bezigheid op zo´n regenachtige dag.

Dag 20
Vandaag was de grote bootovertocht van Wellington naar het plaatsje Picton, gelegen op het zuideiland. We hadden stiekem gehoopt dat het goed weer zou zijn, vanwege de mooie tocht, die op het einde door de Marlborough Sounds gaat. Ondanks het slechte weer nog wel iets kunnen zien van de schoonheid hiervan. Eenmaal aangekomen een behoorlijk eind langs de Sounds omhoog gereden tot aan een campeerspotje in het dorpje Havelock. Deze route was adembenemend, zelfs met donkere luchten konden we de diep, jade groene kleur van het water zien. Bijzonder mooi.

Dag 21
Het had de hele nacht geregend en we mochten echt van geluk spreken dat we de bus nog uit de drek geglibberd kregen. Na wat praktische zaakjes doorgereden naar het plaatsje Motueka om daar informatie op te vragen over het Abel Tasman- en het daar onder gelegen Kahurangi NP en natuurlijk ook de weersverwachtingen voor de komende dagen. Morgen zou het nog slecht weer zijn, maar de twee dagen erna werd zonnig en 17 graden afgegeven, joehoe! Daarna doorgereden door een fantastische, bergachtige omgeving naar het plaatsje Takaka. Helaas konden we maar weinig van de uitzichten zien, vanwege het slechte weer, alhoewel de laaghangende mist tussen de bergen ook heel mooi was. Het waren net geestverschijningen, waardoor de omgeving erg misteruieus werd. Gelukkig hebben we nog kans op goed weer tijdens de terugweg, want de uitzichten tijdens deze route schijnen verpletterend te zijn.

Dag 22
We konden onze ogen niet geloven toen we opstonden en het droog bleek te zijn en er zelfs een waterig zonnetje aan de hemel stond. Vol frisse moed op pad naar de Pu Pu Springs. Dit is de grootste zoetwaterbron van Nieuw Zeeland en de schoonste van de wereld. Per seconde wordt er 14.000 liter kristalhelder water uit de grond gestuwd, waardoor er een rivier onstaat. Dit is best bijzonder, gezien het feit dat de meeste rivieren ontspringen op bijvoorbeeld de top van een berg. Heel mooi natuurverschijnsel kunnen we je vertellen! Na een blik in de lucht het erop gewaagd door te rijden naar Cape Farewell, het meest noordelijke puntje van het zuid eiland. Ten westen hiervan ligt het mooie Wharariki Beach. Om hier te komen moesten we eerst door het zogeheten farmlandschap ploeteren, dwars door vele schapenfamilies! Erg vertederend al die lammekes. Na 20 minuten kwamen we aan bij het strand. Geweldig mooi door de massieve rotsen die het zand uitrijzen, de ene nog mooier uitgesleten dan de ander. De wind en de golven hebben hier in de loop der jaren één van de meest diverse kustlandschappen gecreeerd, gekaraktiriseerd door ruige "cliff-lines", grotten, rockbridges, massieve duinen en bijna onwerkelijk mooie eilanden, die het thuis zijn van vele zeehondencolonies. In de lonely planet stond dat we hier ook zeehonden konden zien, maar helaas zagen we ze niet. Gedurende de terugweg liepen we langs een stroompje en tot onze stomme verbazing zwommen daar een aantal zeehondjes! Geweldige beestjes en leuke foto´s gemaakt, ondanks dat het inmiddels weer was begonnen met regenen....

Dag 23
Helaas pindakaas, wederom bewolkt. Toch naar Cobb Valley gereden, gelegen in het Kahurangi NP. Wederom een mooie route via een lange, soms behoorhoorlijk stijl en smalle weg langs de Takaka River. Het laaste stuk was ook nog eens onverhard en Jorien zat ´m af en toe behoorlijk te knijpen wanneer we vlak langs de afgrond reden. Onderweg hadden we ook nog mooie uitzichten, o.a. van Mount Arthur. Eenmaal boven aangekomen kregen we een erg mooi uitzicht voorgeschoteld over de Cobb Valley, waar we uiteindelijk een drie uur durende wandeling hebben gemaakt. Op de terugweg twee liftende ´kiwi´s´ meegenomen, die aan het hiken waren, maar de 1 had last van zijn been, dus wilden ze een stukje van hun route meerijden. Dit werd erg gewaardeerd en we werden door 1 direct uitgenodigd bij hem te komen logeren als we in Christchurch zouden zijn!
Na dit grappige gebeuren het park uitgereden en toen door naar waar we vandaan kwamen, Motueka. Nu hadden we gelukkig beter weer en tot ons genoegen dus ook de verpletterende uitzichten over de National Parks. ´s Avonds voor het slapen gaan een schietgebedje gedaan voor mooi weer, maar hadden erg weinig hoop hierop.

Dag 24
Toch waren onze gebedjes verhoord, want het was stralend weer! Konden ons geluk niet op en zijn direct naar het kleine plaatsje Marahau gereden, gelegen in het Abel Tasman NP. Vanaf daar start de beroemde 51 km lange "Abel Tasman Coastal Track". We hadden gepland om een stuk van het begin te wandelen en dan weer terug. Uiteindelijk hebben we behoorlijk wat gelopen, zo´n kilometertje of 30, maar waarvan elke km zeer de moeite waard was. De lonely planet beschrijft het Abel Tasman NP als volgt: 10 tallen grote en kleine baais die zo mooi zijn alsof een brochure tot leven komt en dat was niets te veel gezegd, wauw, wat een mooi stuk natuur is dat zeg! De gehele weg wandel je door het bos met superuitzichten over de kust met gouden stranden, overlapt door de bijna onwerkelijk felblaauw gekleurde zee, echt niet te versmaden, zo mooi!

Dag 25
Vandaag al weer op de helft van onze tijd in Nieuw Zeeland. De dagen vliegen echt voorbij, helemaal als er dagen zoals gister tussen zitten. Jorien had verwacht behoorlijk wat spierpijn over te houden aan de wandeling, maar tot haar verbazing had ze dit keer nergens last van en was het Mark die kreunend uit bed krabbelde. Vandaag zijn we door groen, heuvelachtig landschap, dat adembenemend mooi was, afgezakt naar het Nelson Lakes NP, bekend om z´n twee schitterende meren, Rotoiti en Rotoroa genaamd. Eenmaal terplekke ging zowaar de zon schijnen, waardoor het water van het meer nog blaauwer werd en de de sneeuw op de bergen er omheen nog witter. Super dus. Bij Lake Rotoroa heerlijk liggen zonnen op de steiger. We hebben echt dankbaar genoten van de warme zonnestralen op onze huid. Na ons met moeite losgerukt te hebben van deze heerlijke spot doorgereden naar de indrukwekkend grote Buller Gorge en de gelijknamige, met zijn 110 meter lengte de langste, swingbridge van NZ. Daar moesten we natuurlijk effe overheen lopen! daarbna belandde we in het gehucht Lyell, waar we de nacht hebben doorgebracht.

Dag 26
Om half 4 vannacht schrokken we beiden wakker van een soort knagend geluid onder de bus. We wisten echt niet wat het was en scheten half in onze broek, omdat het af en toe leek of het monster in de bus zat. Mark scheet op gegeven moment niet alleen in zijn broek, maar zeek er ook bijna letterlijk in. Stoer als hij is, het er toch op gewaagd en de bus uitgegaan toen ie het echt niet meer hield. Gelukkig werd ie niet aangevallen en na deze actie hebben we gelukkig niets meer gehoord. Een beetje gebroken aan onze dag begonnen. Eerst naar Tauranga Bay om zeehondjes te bewonderen. Wat een geweldige beestjes zijn dat toch. Helaas kwam het weer eens met bakken uit de hemel dus direct maar door naar het Paparoa NP, bekend om zijn Pancake Rocks, een geweldig natuurverschijnsel. Via een mooie route strak langs de ruige kust, kwamen we daar aan, maar helaas was het weer nog steeds bagger en besloten we vlakbij te camperen en te hopen dat het morgen iets beter zou zijn voor wat foto´s van de pannekoeken.

Dag 27
Ja hoor, wat hadden we weer een geluk: een paar stralen zon en mooie foto´s erbij! Op het moment dat we de bus weer instapte, jullie raden het al, regen! Doorgereden naar Hokitika waar we de mooie Dorothy Falls op de foto hebben gezet en geen wandeling hebben gemaakt vanwege het ... weer. Op naar de Hokitika Gorge. Onverwachts schitterend: melkerig turquoise kleurig water omgeven door witte rotsen. De reflectie van de rotsen in het bizar gekleurde water maakte het geheel betoverend mooi.
Aan het einde van de dag begon het écht te stormen en waren we blij dat we niet meer hoefden te rijden.

Dag 28
Goed weer, dwz geen regen. Dus wij vol goede moet opweg om een wandeling te gaan maken in Okarito. Dit moet mooie uitzichten geven over Okarito Lagoon en over de Southern Alps. Nog geen 10 min aan de wandeling bezig, begint het toch te hozen.... Wij keihard rennen naar de van en toen maar doorgereden naar ´t Westland NP. (nee das niet vlak bij Den Haag). Hier liggen Franz Josef en Fox Glacier in en Mt Cook (3754m). We zijn in Franz Josef maar gaan internetten omdat het bleef regenen. Op een gegeven moment werd het ff droog en in een euforisch moment zijn we als een speer naar Franz Josef Glacier gereden. Zelf blaauwe lucht!! Direct als een volleerde Japanner foto´s staan maken. Indrukwekkend groot deze gletsjer. Daarna maar doorgereden naar Fox Glacier en 20km naar de kust ligt Gillespies Beach. Hier zijn we helemaal weggestormd. ´s Nachts stond de bus te schudden. Bizar harde wind.

Dag 29
Vlakbij ligt Lake Matheson. Vanaf hier kan je perfecte reflectie zien van de alpen en het water, super mooi bij zonsopgang (als de zon dreigt te gaan schijnen). Wij vol goede moed de wekken om 6 uur gezet. Mark ff uitgestapt. Jawel, geen wolke boven de alpen. Dus als een gek gescheurd door de bossen naar het meer (nog ff een hert ontweken). Snel een goede positie bij het meer opgezocht en toen kwam de zon. De foto´s zeggen genoeg denken we. Het bleef goed weer dus wij naar Fox Glacier en 2 unieke wandelingen gemaakt: Chalet Lookout en Fox Glacier Valley Walk. De uitzichten adembenemend en de laatste wandeling gaat tot aan de gletjser voet. Wat een massa! Het schijnt dat ie soms 1,5 meter per dag verschuift. Daarna heerlijk op een terrasje gaan zitten en zitten staren naar de alpen.

Dag 30
Weer vroeg op gestaan en foto´s van de alpen gemaakt en daarna doorgereden naar het plaatsje Haast. Opweg hier naar toe hebben we nog een sprookjesachtige wandeling gemaakt door een supergroen bos richting Monro Beach. Op dit strand zou een kolonie pinguins zitten maar toen we aankwamen begon het weer te regenen en we denken dat de pingiuns doorom gewoon in de kroeg zaten, want ze waren er niet. Daarna kwamen we langs Knights Point met schitterende uitzichten over de kust, rotsen en de blaauwe Tasman zee. Vanaf Haast begint de Haast Highway welke over de Haast pas gaat. Tijdens deze rit kwamen we langs diverse kleine wandelingen. De 1e was Pleasant Flat: een beekje met groen water. Daarna de Thunder Creek Falls en de Fantail Falls. Na het passeren van de pas midden in de bergen gecampeerd. Erg mooi.

Dag 31
´s Ochtends naar de Blue Pools waar het water eigenlijk meer groen is. Hier zie je de regenboogforellen tegen de stroom in zwemmen. (Frank, we hadden geen hengel bij ons....) Toen gereden naar Wanaka. De onbeschrijvelijke super mooie weg erheen bracht ons langs Lake Wanaka en Hawea. Alle bergen eromheen lagen nog half in de sneeuw. Wauw! Na de boodschapjes naar het nabijgelegen Diamond Lake gereden. Het weer was goed dus hebben we daar een wandeling van 3 uur gemaakt. Vanaf de top van het berg(je) hadden we geweldige uitzichten over de alpen, Lake Wanaka en Mt Aspiring NP. Nadat we weer eens weggeblazen waren doorgereden naar MT Aspiring NP. Hier liggen 100 gletjers in. De 50km gravelweg ging langs velden vol lammetjes, kalfjes en herten. Ons doel was om de volgende ochtend vroeg te fotograferen en dan een lange wandeling te maken in het park.

Dag 32
Helaas hadden we bijna niet geslapen omdat de bus zo hard aan het schudden was. (nee, niet door activiteiten van ons). Omdat de wandeling hoog de bergen in ging, twijfelden we over onze veiligheid en besloten het niet te doen. Jammer. Op de weg terug zagen we gewoon het rivierwater opstuiven. Het gebied is wel echt fantastisch. Op naar Queenstown. Het weer was wel lekker ondanks de weer. Omdat we elkaar 2 jaar kennen hadden we een fles Champagne gekocht en die bij Lake Watakipu genuttigd. Champagne (Sparkling Wine) kost hier overigens echt geen drol.

Dag 33
Langs het mooie meer verder gereden richting Te Anau. De weg erheen is zeker de 1e 100km erg mooi. We reden echt met de bergen vlak naast ons door het dal. Heerlijk. We zeggen erg vaak:"Je zal hier maar wonen!" Hier dus ook! In Te Anau gevraagd gevraagd hoe het weer in Fiordland NP wordt de komende dagen. Dat was duidelijk regen, regen en nog veel meer regen. Hier regent het 360 dagen per jaar. Ons doel was te gaan naar Milford Sound. 1 Van de mooiste fjorden van NZ, 22km lang en op sommige plekken +300m diep. We hebben gezegd toen we in NZ kwamen dat we ons niet laten weerhouden door de weersvoorspellingen, want dan hadden we net zo goed direct naar Mexico kunnen vliegen. Erwin Krol zo gemakkelijk de beste weerman hier kunnen worden, degene hier allemaal de zak geven. De mooie route langs beukenbos en meren bracht ons bij de Mirror lakes, maar die kunnen echt niet tippen aan Lake Matheson. Bij Lake Gunn gecampeerd en de hele nacht naar de regen liggen luisteren.

Dag 34
De vervolgweg naar Milford Sound is wederom supermooi. Langs de supersteile rotswanden, hardstromende rivieren, watervallen en sneeuw kwamen we bij onze bestemming. Jawel!!!!! Het werd droog. Ons initiele plan was een boottocht door de fjorden, maar al snel bleek dat het niet ging lonen want er was veel bewolking en mist. Eerst maar ff foto´s maken van Mittre Peak. 1692m berg dat zo uit het water omhoog komt. Kleine wandeling en toen begon het weer te regenen. We besloten om die centjes voor die boottocht uit te sparen en daar willen we later van gaan duiken. Terug naar Te Anau en ja hoor, daar scheen gewoon de zon. Daar zijn we aan de Southern Scenic Route (321km lang naar Dunedin) begonnen. Bij Lake Manapouri nog ff gekeken en door naar Clifden om te tukken.

Dag 35
Shit weer..... Mark zat als een verleerde coureur de van op de weg te houden omdat het weer belachelijk hard waaide. Hierdoor weinig bekeken. Tussen de buien door de McLeans Falls en Purakauri Falls bekeken en bedroefd bij Cannibal Bay de van neergeplant. Moe van het weer: regen, wind en kou. Bah!

Dag 36
Nog steeds rotweer, maar met frisse moed op pad. Richting Nugget Point (in Catlins FP), wat een mooie locatie aan de kust iswaar we graag foto´s wilden maken. Helaas het begon weer te regenen. Nog wel zeeleeuwachtige gezien: Southern Elephant Seal. Door naar Dunedin om vanuit daar naar Otago Peninsula te gaan. Dit schiereiland staat oa bekent om zijn opmerkelijke wildleven, zoals de zeldzame Yellow Eyed Penguins, Royal Albatros en zeehonden. Die Albatrossen zijn groot!!! 3mtr spanwijdte. Wauw! Gecampeerd op een overnightstaying (bij iemand in de achtertuin) Erg leuk en gemoedelijk.

Dag 37
Mooi weer!!!!!! In de kleren gesprongen (die staan tocht stijf) en naar het enige kasteel van NZ. Larnach Castle is half 18e eeuw gebouwd door een rijkaard voor zijn vrouw. Mooie uitzichten onderweg over de oceaan en de peninsula. Daarna in Dunedin naar Baldwin Street gegaan. De steilste straat van de wereld. 39gr volgens het Guiness Book of Records. Idd, erg steil. Daarna door naar Mt Cargill Lookout, vanwaar we een grandioos uitzicht hadden over de Otago Peninsula & Harbour. Hierna door goudkleurige heuvels en valleien doorgereden naar het piepkleine dorpje St Bathans. Dit is een oud goudmijnendorpje waar nog veel 18de eeuwse gebouwtjes en huisjes bewaard zijn gebleven. Erg knus en schattig, maar de voornaamste reden van ons bezoek aan dit gehucht was The Blue Lake. Wederom een meer met een bijzondere kleur intens blaauw water, waar we beiden van onder de indruk waren. Bij dit geweldige spotje ook gecampeerd.

Dag 38
Wederom een stormachtige nacht en slecht geslapen hierdoor. We vragen ons af of het ooit nog gaat stoppen met waaien. De windkracht loopt soms wel op tot 11/12 en de bus wordt daardoor behoorlijk heen en weer geschud! Gelukkig is het over het algemeen wel droog, schijnt de zon af en toe en valt de temperatuur ook wel mee.
Vandaag de dag rustig begonnen met een uitgebreide douche en daarna op naar Cromwell om wijn te gaan proeven (ja, alweer...). Bij aankomst werden we overdonderd door het onvoorstelbaar blaauwe Lake Dunston. Iedere keer denken we dat het water niet blaauwer kan maar keer op keer blijkt het tegendeel. Na heerlijke champagne en wijn geproefd te hebben, op naar Lake Pukaki van waar je op heldere dagen schitterende uitzichten van Mount Cook hebt. Een lust voor fotografen door het felturquoise meer op de voorgrond. Wederom konden we onze ogen niet geloven bij het zien van de kleur van het meer, maar helaas geen Cook op de achtergrond. Wel zei het informatiecentrum dat het morgen helder zou zijn.
In deze omgeving zijn meerdere meren en allen hebben ze deze bizarre kleur. De kleur wordt als volgt gecreeerd: De gletsjers rondom de meren verpulveren steen tot fijn stof tijdens hun neerwaardse reis naar de meren. Het steengruis/stof lost vervolgens op in het water en het is uiteindelijk de zon die de unieke, bijna reflecterende kleur veroorzaakt. Mega gaaf!

Dag 39
Tot ons grote genoegen konden we vanmorgen Mount Cook in de volle roze ochtendglorie volledig aanschouwen. Super! Mark heeft geweldige plaatjes geschoten. Toen de zon helemaal op was naar Mount Cook NP gereden. In NZ zijn er in totaal 27 bergen die hoger zijn dan 3050 meter, waarvan er 22 in dit park staan en meer dan een derde van het park heeft een permanente deken van sneeuw en gletsjer-ijs. De voornaamste berg, Mount Cook, is de hoogste berg van NZ en hebben we al eerder mogen aanschouwen vanaf de westkust (zie dag 28). Hij is 3755 hoog en wordt ook wel "Aoraki" genoemd. Dit is de Maori naam voor Cloud Piercer. Echter je moet wel geluk hebben om ´m te zien, daar ie de voorkeur heeft zich achter de wolken te verschuilen.
We hebben twee mooie wandelingen gemaakt doot dit geweldig mooie en ruige park en hoe dichterbij we bij Cook kwamen, hoe indrukwekkender ie werd. Aan het einde van de dag champagne gedronken op het feit dat Jorien vandaag precies een half jaar gestopt was met roken! Mark, enthousiast als ie is, is zelfs nog foto´s van Cook gaan maken tijdens zonsondergang. Een geweldige dag!

Dag 40
Wederom een behoorlijk stormachtige nacht gehad, pffff, af en toe gewoon angstaanjagend. Volgens de locals is deze wind ook niet normaal. Wat een geluk hebben wij toch weer! Besloten verder te trekken naar Lake Tekapo. Nog geen half uur onderweg, werden we toch de berm ingeblazen door een zijwaardse rukwind! Al slingerend en met piepende banden kon Mark de bus gelukkig weer op de weg krijgen. We mochten echt van geluk spreken dat er geen tegenliggers waren of zo. Mark was al snel van de schrik bekomen de koele kikker, maar Jorien heeft echt nog een poosje na zitten trillen. Ook omdat de wind zo sterk bleef en Mark behoorlijk moeite moest doen de bus op de bus te houden. Gelukkig zonder kleerscheuren op onze bestemming aangekomen en gewacht tot het weer beter zou worden. Uiteindelijk ging de wind liggen en stopte het met regenen. Helaas was het toen al weer tijd om te gaan slapen....

Dag 41
Het was eindelijk stil wat betreft de wind vannacht, maar was het wel superkoud. Het is ook nooit goed he? Wel de mooiste sterrenhemel allertijden mogen aanschouwen. Het schijnt dat NZ daar bekend om staat.
Toen we opstonden was het weer wat twijfelachtig. Toch gaan wandelen en Mount John beklommen. Bovenop hadden we erg mooie uitzichten, ondanks de bewolking. Na de lunch weer op weg naar Orari Gorge, vlak bij het stadje Geraldine. Na nog geen vijf minuten rijden, je raadt het al... regen en dit hield niet meer op. Zuchtend maar weer een tijdschrift opengeslagen.

Dag 42
Na het weer opgevraagd te hebben in Geraldine doorgereden naar Peel Forest. Ondanks dat de weersvoorspellingen slecht waren was het vandaag geweldig weer. Zelfs zo goed dat Jorien in haar bikini heerlijk heeft liggen zonnen, terwijl Mark de kleding aan het wassen was. En zo hoort het!!!! Op deze momenten beseffen we pas hoe erg we hunkeren naar de warmte en de zon en dus naar Mexico...

Dag 43
Ondanks dat het weer vandaag niet was als gister toch flink wat afgewandeld naar drie watervallen. Af en toe best glibberen en bijna natte voeten werk, maar de moeite waard en ook wat afgelachen doordat we allebei meerdere malen bijna op ons bek gingen!

Dag 44
Vandaag wilden we eigenlijk door rijden naar Arthurs Pass NP, maar onderweg strandden we bij een geweldig mooi gelegen camping gelegen aan de betoverende Rakaia Gorge. Onszelf in de zon neerget en niet meer verplaatst!

Dag 45
Ondanks dat het weer steeds beter lijkt te worden, tellen we de dagen af tot we naar Mexico gaan.
Vandaag naar Arthurs Pass NP gereden. Een geweldig mooie route door besneeuwde bergen. Daar een mooie wandeling gemaakt naareen gletsjer toe. Jorien is helemaal tot aan de gletsjer geklouterd en het was echt overweldigend om zoiets geweldigs groots en massiefs aan te raken. Tijdens de terugweg heerlijk liggen zonnen op 1 van de rotsen (zie foto), omringt door heldere bergstroompjes en besneeuwde bergen, ons beseffende dat we dit mooie land met haar natuurlijke schoonheid best wel zullen gaan missen!

Dag 46
Helaas treurig weer, dus des te meer reden om verder te trekken naar het dorpje Akaroa, als eerste ontdekt door Fransen en daarom zijn bijna alle straatnamen en vele andere dingen in het Frans. Het dorpje ligt in het zogenaamde Banks Peninsula (Peninsula staat voor schiereiland), gevormd door uitbarstingen van drie vulkanen jaren geleden. Toen we aankwamen rijden kregen we eerst een geweldig mooi uitzicht voorgeschoteld over de haven/baai; terquoise water omgeven door wijds knalgroen boeren heuvel landschap. Eenmaal in het dorp, onszelf verwend met een plaatselijk gebrouwen wijntje op het terras. Echt genieten. Daarna nog liggen zonnen op een grasveldje aan de kust, wat een heerlijke dag was dit zeg!}

Dag 47
Ze hadden goed weer voorspeld voor vandaag, maar helaas hadden ze het weer eens verkeerd. Ze kunnen hier echt geen weer voorspellen. Wel nog een mooie wandeling gemaakt door boerenlandschap met mooie uitzichten over de Peninsula. ´s Middags teruggereden naar het plekje Little River, via de touristdrive, wat ons geweldige uitzichten gaf over de baaien van de Peninsula en haar mooie heuvellandschappen.

Dag 48
Van Little River naar Christchurch gereden, onze eindbestemming van onze reis door Nieuw Zeeland. Gelukkig was het dtroog ern hebben we een stadswandeling gemaakt, die ons een beeld gaf van de stad; een relaxed sfeertje, mooie, oude gebouwen en kerkjes, sfeervolle aankleding en een gezellige uitstraling door de knusse winkeltjes en cafees. ´s Middags stuitte we toevallig op een bonte kunstmarkt, waar ook straatartiesten actief waren. Een gezellige boel dus en een genot om doorheen te banjeren.

Dag 49
Wat een noodweer afgelopen nacht. We zijn dan ook in bed blijven liggen tot het niet meer regende. ´s Ochtends in een winkelcentrum rondgesnuffeld en sinds lange tijd weer eens kleding gepast. Leuke bezigheid! ´s Middags voor een prikkie heerlijk gerelaxed in een zwemparadijs met sauna, stoom en bubbelbad.

Dag 50
De laatste dag, jééééééh!!! We moesten om 13.00 uur de bus inleveren, dus ´s ochtends de bus van binnen en buiten gesopt (voor de 1e en laatste keer!). Alles was gelukkig goed en we werden door het verhuurbedrijf naar de luchthaven gebracht. Eenmaal op de luchthaven bleek dat we 1.40 uur vertraging hadden, waardoor we onze laatste twee vluchten zouden missen. Shit!
Uiteindelijk zijn we na 24 uur (ipv 22 uur) aangekomen in Mexico City. We hadden vier vluchten: Christchurch - Auckland, Auckland - Los Angeles, LA - Houston, Houston - Mexico. Wel een zeer goede reis gehad en zijn behoorlijk verwend tijdens de vluchten. Aankomst Mexico by night is schitterend; miljoenen lichtjes doemen op voor minuten lang. Gerwoonweg schitterend! We zijn helemaal klaar voor 50 dagen Mexico!