Kanchanaburi: zonnig en prachtige natuur

Hallo luitjes in het koude Nederland!

Allemaal de zware sneeuwval weer overleefd? We hebben aan jullie gedacht (met een brede grijns op ons gezicht) terwijl het hier 35 graden was.

We zijn vijf dagen in Kanchanaburi geweest, waar het goed vertoeven is. In ieder geval was het weer daar echt geweldig en de omgeving zo mooi. Kanchanaburi staat bekend om de befaamde 'Bridge on the River Kwai'. We denken dat de meeste van jullie deze brug wel kennen van de gelijknamige film. We verbleven in een goed verzorgd guesthouse aan de rivier. Onze kamer lag letterlijk op het water en wanneer we 's ochtends onze deuren openden, keken we uit over de prachtige rivier en de natuur erom heen. Ook 's avonds oogverblinden sunsets waargenomen, die we van ons leven nog nooit zo mooi hebben gezien. Tevens erg grappig zijn de floating disco's en restaurants die door een klein bootje worden voortgetrokken. Kortom een superspot dus.

Nadat we waren bijgekomen van onze lange reis ernaar toe, zijn we naar de brug gelopen. De brug is herbouwd en is eigenlijk een 13 in dozijn-brug. Het is meer het indrukwekkende en gruwelijke verhaal wat erachter zit, waardoor het toch wel de moeite waard is om de bridge te bekijken. Plus dat je een enorm uitzicht hebt over de brede rivier, wanneer je in het midden van de brug staat.
Op weg naar het 'Jeath' museum, waar het verhaal dat achter de brug schuilt wordt vertolkt en uitgebeeld, even wezen lunchen met zijn vieren (Mark zijn ouders zijn nog steeds van de partij) bij het goedkoopste eettentje allertijden: 55 Bath totaal (= 1,10 Euro)!
Het museum was niet groot, maar des te indrukwekkender. 'Jeath' staat trouwens voor Japan, Engeland, Australie, Thailand en Holland. Deze landen hebben meegewerkt aan de bouw van de brug. Jeath is tevens een woordspeling op Death, omdat de Jappanners zoveel doden hebben veroorzaakt tijdens de bouw van de brug.
Vele krantenknipsels, foto's en schilderijen beeldden uit hoe het er toen aan toe is gegaan en wat een barbaren de Jappen waren. Stilletjes hebben we het museum verlaten en het duurde even voordat we alle gruwelen hadden verwerkt.

Verder zijn we een dag op pad geweest met een privetaxi, die gereden werd door (naar eigen zeggen) Mister Wut. Een superbeleefd kereltje, die al 41 jaar in Kanchanaburi woont en goed Engels spreekt.
Hij heeft ons meegenomen naar het National Park 'Erawan', waar de olifanten en apen gewoon loslopen en de natuur onbeschrijflijk mooi is. Onderweg heeft Mister Wut een enorme stuwdam laten zien, vanwaar je uitkeek op een geweldig groot, felblauw meer. Daarna doorgereden naar de Erawan Waterfalls. Hier zijn eigenlijk geen woorden voor zo mooi als deze zijn. Het is eigenlijk 1 grote waterval, die uit 7 niveus bestaat, het ene nog mooier dan de ander. Ook de apen slingerde vlak boven je hoofd in de bomen. Sommigen waren zelfs zo brutaal, dat ze, voordat je het in de gaten had, zo je eten van je picknickkleedje afgriste!
Mark en Jorien zijn tot het hoogste niveau gegaan (ongeveer 2300 meter lopen en klimmen). Af en toe vrij pittig, maar oh zo de moeite waard.
Na dit alles hebben we ons naar een winkelcentrum laten brengen, waar het goed shoppen was. Het kost ons echt moeite om zo weinig mogelijk te kopen, dat begrijpen jullie natuurlijk wel! Als we de verleiding niet kunnen weerstaan en toch iets kopen, zijn we bijna genoodzaakt er iets anders voor weg te doen. Ja, dat is het zware leven van een reiziger!

Oh ja en dan Oud en Nieuw! Nou, nou, dat was ons een feest zeg! We hebben zeker wel drie vuurpijlen gezien en 6 knallen gehoord... In het guesthouse waar we zaten, leerden we op oudjaarsdag drie Nederlandse Homo's kennen. We werden door dit grappige trio (zeg maar een soort 'Pijpie en Cockie'-stel) uitgenodigd om champagne te komen drinken, wat ze van Nederland hadden meegenomen. (Champagene is zeer moeilijk te krijgen hier). Natuurlijk zijn we op deze uitnodiging ingegaan en hebben zo ons eigen feestje gemaakt bij het guesthouse.

Verder zijn zowel Arthur als Annette allebei al voor gaas gegaan m.b.t. 'de spetterpoep'! Dit hoort er gewoon bij helaas. Gelukkig zijn ze inmiddels allebei weer opgeknapt.
Met de gezondheid van ons gaat het uitstekend. We zijn al weer wat bruiner geworden ook!

Twee januari zijn we naar Chiang Mai gevlogen. Eigenlijk hadden we gehoopt dat het op de eilanden wat beter weer zou worden, maar helaas... Jorien zal waarschijnlijk haar duikbrevet gaan halen op de Similan-islands.

Ok, wij gaan weer lekker genieten van het mooie weer aan het zwembad van ons guesthouse.

Warme groeten van ons