Semporna: Brrrrrrr.... Sipadan: Waaaauw!!!

Hallo lieve luitjes in het koude Nederland!

Onze laatste ochtend in Kota Kinabalu. Straks vliegen we naar de Filippijnen en zullen we daar drie weken blijven. We zijn ongeveer een maandje (inclusief Singapore) in Maleisie geweest, waarvan de laatste kleine twee weken in noord oost Maleisie (Borneo): Sabah. Het gaat gelukkig stukken beter met de gevolgen die we hadden van onze bedbugs. De rode vlekken, bulten en vreselijke jeuk zijn inmiddels zo goed als verdwenen. We hopen dat ze zich niet hebben gehuisvest in onze tassen, want dat schijnen ze namelijk vaak te doen... We zullen het zien!
Verder is het met Jorien d'r stoelgang weer een en al ellende (vele krampen en weinig schij...). Mark doet dat overigens prima en heeft nergens last van.

We hebben wel weer zin om van land te veranderen, want het eten hier komt een beetje ons neus uit. Het is rijst, mie of roti. Wel lekker hoor, maar niet vier weken lang twee keer per dag... We hopen dus op wat meer diversiteit op de Filippijnen. (das trouwens geen klagen hoor, want het is erg relatief)

Goed, hoe was Semporna? We dachten natuurlijk een paar daagjes te gaan duiken en lekker te relaxen op het strand. Strand? Forget it! We hebben nog nooit zo'n raar stadje meegemaakt. Ten eerste was het er vies en grauw en was er helemaal geen strand te bekennen. Er hing een hele rare sfeer onder de bevolking in de zin van achterdocht naar de toeristen toe. De mensen zagen er onverzorgd uit en 's avonds ging alles om 19.00 uur dicht en was het donker. Geen straatverlichting of zo. Kindertjes van amper 10 jaar oud zaten op straat met sigaretten te leuren en de meest vage typjes staarden je na of probeerden je wat aan te smeren. Het was dus absoluut geen pretje om daar dan rond te lopen. We voelden ons gewoon een soort onveilig, brrrrrr.

Conclusie: Naar Semporna ga je puur en echt alleen maar om te duiken op de Sipadan. En hoe was dat? In tegenstelling tot Semporna, in een woord AMAZING!. Wat was dat mooi en gaaf zeg. Jorien is nu echt voorgoed verpest. We hebben tientallen haaien (Black Tip, White Tip, Grey Reef en Leopard Sharks) gezien en niet 1 tegelijk, nee soms wel in groepen van 5 en zowel baby als volwassen haaien van wel 3 meter lang! Ook ongeveer, pak 'm beet, 100 schildpadden (Hawksbill en Green Sea Turtles). En ook die waren niet klein geschapen (ongeveer 1,5 meter). En dat allemaal op een afstandje van een half metertje...! Ook zagen we een tornado van Jack vissen, scholen Baracuda's en Mark heeft ook nog een kleine school squid gezien. Verder natuurlijk nog duizenden andere vissen, de een nog mooier dan de ander. En dat was nog niet alles; boven water hebben we vliegende vissen, een Marlin en als klap op de vuurpijl dolfijnen zien springen! Mooier kan gewoon bijna niet.

Helaas is er wel een ongelukje met de camera gebeurd: tijdens de eerste duik heeft de onderwaterbehuizing het begeven en dit heeft de camera niet overleefd. Nu begrijpen jullie zeker wel dat we onszelf wel voor onze kop kunnen slaan dat we zo 'verstandig' zijn geweest in Singapore...
Door dit ongevalletje hebben we ook onze reisschema een beetje aan moeten passen. We wilden namelijk via het Orang Oetang Rehabilitation Center en het Kinabalu National Park naar de stad Kota Kinabalu gaan (dus op het gemakkie van het oosten naar het noord oosten van Sabah). Nu zijn we echter eerst naar de grote stad gegaan en hebben een supergeile digitale spiegelreflexcamera gekocht: een Nikon D50. Tja, als we iets doen, doen we het ook direct goed! We zijn er in ieder geval helemaal mee in ons nopjes en hoeven niet meer te huilen om die andere. (Waarschijnlijk zullen we hierdoor wel iets eerder naar huis moeten komen, maar goed).

Ok, luiten, ons volgende bericht meer over Kota Kinabalu. We gaan de tassen pakken en ons klaarmaken voor vertrek naar de stranden Filippijnen.