Van Sydney naar Brisbane is eindeloos mooi

Hallo lieve mensen,

Ten eerste onze excuses dat we zo lang niks hebben laten horen van ons… De reden hiervan is dat we onze bus hebben gekocht en vervolgens de bush in gegaan zijn en er bijna niet meer uitkwamen, zo onbeschrijflijk mooi. Jorien heeft wel elke dag heel braaf een verslag op papier bijgehouden, zodat we dat nu mooi kunnen uitwerken. We hebben het maar even in tweeen gesplitst, want het is zo veel en we hebben maar twee uur gratis internet in het Infocenter in Brisbane. We hebben in de afgelopen weken heel wat afgereisd en een hoop gezien. Jorien heeft het lef nog niet gehad om te rijden, maar Mark vindt het helemaal niet erg om te rijden gelukkig en we proberen ook niet al te veel km te maken op 1 dag. Daar worden we namelijk een beetje suf van. Jorien heeft de taak om te navigeren (zonder Tom, Marion!) en dat gaat haar heel goed af. Mark is er in ieder geval erg tevreden over.

We zullen de afgelopen periode per dag beschrijven. Jorien hoopt dat ze het een beetje kort kan houden....

Dag 1:
Nadat we het busje hadden opgehaald moesten we nog het 1 en ander kopen aan ‘inboedel’. Het enige wat er in en bij zat was: een bed (zonder beddengoed), wat kookspulletejs (echt het minimale) een oude tafel en twee stoelen. Dat was nog best een hele klus en aan het einde van de dag hadden we alles zo’n beetje verzameld en waren we het winkelen zo zat dat we de eerste beste camping zijn opgereden (5 km van het plaatsje Arnclif af, war we het busje hadden gekocht!). Spartaans een maaltijd in elkaar gezet (koken konden we nog niet) en maar vroeg naar bed gegaan.

Dag 2:
Eerst de rest van de spullen gekocht, wat wederom bijn ade hele dag in beslag nam, maar daarna doorgereden naar Royal National Park. Dit is het allereerste NP van de wereld. We kwamen daar eind van de middag aan. Schitterende camping aan een baai. ’s Avonds een groep herten gezien en genoten van de allereerste avond en nacht in de natuur. Veel vogels om ons heen, zoals spechten, kakatoes, etc. Super gewoon en zo lekker na alle drukte van de grote stad. Echt bijkomen dus.

Dag 3:
Wandeling gemaakt door het Royal National Park en geweldige hoge clifs bewonderd. Vervolgens door naar Garie Beach, waar Jorien in de Tasman Sea heeft gezwommen. Was wel koud! Vervolgens onze route vervolgd naar de beroemde Blue Mountains National Park. Kwamen daar in het donker aan en de weg naar de zogenaamde ‘bush-camping’ was best slecht: grevel en veel hobbels, kuilen en gaten. (We overnachten trouwens bijna iedere dag op dergelijke bushcampings. Deze zijn goedkoop of gratis. Het zijn onbewaakte basiscampings met meestal wel een wc en water en soms houtvuur beschikbaar, maar daar blijft het dan ook bij).
Eenmaal onze bus geparkeerd, vuurtje gemaakt, want het was best frisjes. Zitten we eindelijk, komt er in eens een raar beest op ons af, waarvan we echt geen flauw idee hadden wat het was, wij hem wegjagen, maar was echt niet bang en zat in een keer bij Jorien op haar leuning van de stoel! Bleek later een tamme Quoll te zijn.

Dag 4:
Na ons opgefrist te hebben bij een benzinepomp, een Cliff walk gedaan in het NP. Schitterend mooi. Op dezelfde camping overnacht, die nu helaas erg druk was door het paasweekend.

Dag 5:
Naar Echopoint gereden (nog steeds in Blue Mountains NP), om daar de Three Sisters te bekijken. Was mooi, maar behoorlijk touristisch en nu door het paasweekend dubbel zo druk. Wel een supermooie wandeling gemaakt en de Giant Stairway (trap van 860 treden) naar beneden gelopen.
Toen onze weg vervolgd nar Lake Lyell, om daar te overnachten. ’s Middags van het heerlijke weer en mooie meer genoten, maar toen de zon onder ging, werd het in 1 keer superkoud. Zo koud, dat we om 8 uur al op bed lagen met alle kleding aan die we bij ons hebben. Dit ging net.

Dag 6:
Toen we wakker werden, bleek het ijs op de ramen te staan... Echt niet normaal meer. Het bleek ook uitzondelijk te zijn, geluksvogels die we zijn! Jorien heeft wel haar eerste 2 kangaroes gezien. Zijn nog een dagje op dezelfde camping gebleven om bij te komen. Overdag was het 23 graden, dus heerlijk.

Dag 7:
Gelukkig was het nu niet zo koud geweest ’s nachts. Ingepakt en doorgereden naar Watangan NP. Behoorlijke rit ernaar toe (250 km door de bergen). Ons gesetteld op een bushcamping en gekookt op de daarvoorbestemde kook/BBQ- openhaarden. Kwamen er toen ook wel achter dat het best handig is om altijd zelf wel wat brandhout bij je te hebben, want lang niet alle bushcampings hebben brandhout liggen. Gelukkig kregen we nu van een hele aardige Aus hout om te stoken. Overdag is de temperatuur goed te doen, maar zodra de zon onder is, koelt het behoorlijk af en is een vuurtje erg aangenaam. De zon gaat rond 6 uur onder en ongevuur 12 uur later weer op. Inmiddels beginnen we ons ritme aan te passen: Rond 20.30 uur naar bed en 7.30 uur weer op. (Eigenlijk maken we nachten van gemiddeld 10 uur, schandalig gewoon!).

Dag 8:
Nog een dag gebleven en wat was gedaan en genoten van de stilte en de mooie natuur. ’s Avonds een NL stelletje uit Hoofddorp ontmoet! (Wat is de wereld weer klein he, Francien?).

Dag 9:
’s Nachts veel regen gehad. Het blijkt wel dat we geluk hebben volgens de Ozzies, mbt regenval. Blijkt normaal veel meer te zijn rond deze periode.
Vandaag was een grote dag voor Jorien, omdat ze is gestopt met roken!!! Ja wel! Ze is erg benieuwd hoe lang ze het vol gaat houden.
Om 9.00 uur vertrokken richting New Castle. Onderweg twee kangaroes zien springen. Zijn echt leuke beestjes. Helaas kregen we wat peg met het bussie... Bleek gelukkig niet zo veel an de hand: er moest gewoon iets gesmeerd worden bij de gaskabel of zo (pfffffff). Nam wel veel tijd in beslag en zijn na 100 km naar een betaalde camping aan Lake Macquarie gegaan. Heerlijk weer even wat luxe en een warme douche!

Dag 10:
Onze route vervolgd naar New Castle. Daar een stadwandeling gemaakt en ’s middags naar een park Black Butt gegaan, waar je koalaberen, kangaroes en verschillende vogels kon bewonderen. Soort dierentuin eigenlijk. Was wel leuk, maar het is toch leuker om deze beestjes in het wild te zien. Snel weer doorgereden naar een plaatsje net boven New Castle (Stockton) en neergestreken op een camping aan het strand. Hier kon Mark zijn hart ophalen wat betreft foto’s maken van de zonsondergang en de grote hoeveelheid pelikanen die daar rondvlogen.

Mark is trouwens echt heel fanatiek bezig met het fotograferen. Heeft er een nieuwe hobby bij. We hebben ook een boekje gekocht over fotografie, die hij al twee keer heeft gelezen. Hier staat in dat de foto's met zonsop en ondergang het mooiste zijn en dat betekent regelamtig half 6 opstaan en wachten tot de zon op komt, klappertandend... Het resultaat is er dan wel naar hoor! Verder zijn alle foto’s echt schitterend en worden alleen nog maar mooier! Jorien is trots op haar mannetje!

Dag 11:
Vroeg opgestaan en samen van een schitterende zonsopgang genoten en natuurlijk foto's gemaakt. Daarna langs de kust naar Port Stephens gereden. Daar hebben we een boottrip gemaakt om dolfijnen te zien. Erg bijzonder. Op een camping gestaan bij 't zogeheette One Mile Beach.

Dag 12:
Eest naar Stockten Bight gereden en de 35 km lange zandduinen bewonderd. Daarna door naar (het door Jorien lang verwachtte) Hunter Valley: de wijnstreek van Australie. Vanaf 11.30 uur aan het wijnproeven geslagen. Hebben een stuk of 10 wijnboerderijen aangedaan en waren tegen het eind van de middag aardig aangeschoten. Heerlijk roezig dagje dus.
’s Avonds voor het eerst gaan wildcamperen, omdat alle campings niet te betalebn zijn vanwege vakantie. Was wel effe wennen, maar stonden aan het meer, een heel mooi spotje, waar zowaar de dolfijnen zomaar voorbij zwommen!

Dag 13:
Vandaag 420 km naar South West Rock gereden. (Pffff). Eerste gedeelte van de rit via een touristische route gereden door Myall Lake NP. Bij een ‘brake trough’ in de duinen gaan kijken op het strand en tot onze verrukking zwom daar toevallig net een groep van wel 20 dolfijnen voorbij. Echt een geweldig gezicht en bijna niet te geloven. Het was net een plaatje, zoals ze in de hoge groene golven zwommen en er aan het einde weer uitsprongen...
Verder een hele mooie route. In het plaatstje Forster naar een lookout gelopen, wat een geweldig uitzicht gaf over de witte stranden, groene zee en de stad, terwijl de Eagles boven ons hoofd circelden!
’s Middags laat op een camping neergestreken, waar we uitkeken op de zee en we een zonsondergang hadden om te zoenen!

Dag 14:
Besloten om door te gaan naar Urunga om daar te overnachten in een State Forest op een bushcamping. Konden deze helaas niet vinden en waren een beetje verdwaald. Gelukkig kwamen we wat Ozzies tegen, die ook niet wisten war die verrekte camping zat, maar zij gaven ons het advies om door te rijden naar Never Never Creek in Promised Land. Nou, dat was echt net alsof we een sprookje binnenliepen; zo schattig, knus, mistirieus en mooi. Dat moet je gewoon zelf meemaken! Wederom wild gecampeerd, omdat je daar officieel niet mag camperen.

Dag 15
' s Ochtends in het kristalheldere water van het creekje heeft Jorien zich uitgebreid staan badderen in haar nakie. Mark vond het daar wat koud voor en heeft zich vermaakt achter zijn camera natuurlijk!
Na het ontbijt een wandeling gemaakt langs het creekje. Een mooier begin van je dag kan je gewoon bijna niet hebben!
Toen zijn we aan onze tot nu toe meest favoriete route begonnen: The Waterfall Way. Deze begint aan de oostkant bij het plaatsje Bellingen en eindigt ongeveer 160 km landinwaards in het knusse Armidale. Het gave van deze weg is dat er een veelvoud van 'World Heritage Listed' Nationale Parken liggen, het ene nog mooier dan het andere. Begonnen bij Dorrigo NP, waar een fantastasche lookout was, die een geweldig uitzicht gaf over het regenwoud en de South Pacific Ocean. Na een korte skywalk door de boomtoppen met wederom dramatische uitzichten en de 'Danger Fall' te hebben bewonderd, doorgereden naar Ebor, waar de enorme 'Ebor Falls' te zien zijn (twee niveaus). Ook vlogen daar de Rosella's en andere schitterende vogels ons om de oren!
Daarna door naar Cathedral Rock NP, waar we werden verwelkomd door een zestal kangaroes, super! De camping was erg vredig en we waren de enige. Vuurtje gemaakt en heerlijk zitten relaxen van een wijntje en een nootje van de stilte en de warmte van het vuur, want de avonden en nachten zijn vrij frisjes! Een supermooi begin van de Waterfall Way dus. Oh ja, pap (Lengkeek), deze weg zou echt wat voor jou en je motortje zijn, met al die haarspeldbochten en hoogteverschillen!


Dag 16
De kangaroes springen over de camping. ‘S Ochtends een moeder met kleine in de buidel geeft een special gevoel. Als je je rustig houdt trekken ze zich niet veel van je aan en dat is echt super. Later die dag hebben we een wandeling door het NP gemaakt. Het park staat bekent om zijn Graniet rotsen. Onwijs groot, we kunnen zo een handeltje in aanrechtbladen beginnen. Uiteindelijk bereken we de top van dit park, waarbij we bovenop de bolders uitkeken over het hele New England Tablelands gebied. Enorm indrukwekkend en uitzicht reikt zover dat je de kust kunt zien. Om dit te begrijpen moet je ff op de kaart kijken waar het precies ligt ;-) .

Dag 17
Net na zonsopgang (rond 6 uur) met de camera op pad gegaan en toen 2 kangaroes gevolgd om foto’s te maken. Op dit tijdstip is het licht echt super mooi en de foto’s dus ook. Mark begin teen beetje obsessed te raken met het fotograferen…. Later ons rijdende huisje schoongemaakt. Dat is vaak nodig omdat we continu over gravelpaden rijden en vuurtjes maken naast de bus. Daarna zijn we doorgereden naar Point Lookout (zo heet het echt!) in het New England NP (niet te verwarren met de naam van het gebied). De wandeling over de Eagles Nest track was geweldig. We liepen afwisselend door het regenwoud en langs kliffen die super uitzichten gaven. Continu zien we nieuwe dieren. Zo vandaar een Paauw. Daarna zijn we op de campingarea gaan staan. Grappig was dat er een Ranger kwam en een fotograaf (eerst dachten we dat we de sigaar waren omdat we de camping niet hadden betaald, maar het was anders.) Of ze foto’s mochten maken van ons als toeristen uit het buitenland die van de natuur genieten. In dit geval bij ons kampvuurtje. Was voor de nieuwe folders. Dikke kans dat we ooit nog in een Ozzie folders staan dus.
Na zonsondergang kwam ons nog een Spotted Quoll bezoeken. Dat gebeurt vaak als het net donker is. Erg leuk.

Dag 18
Vandaag besloten we om het hetzelfde park de Cascades Walk te gaan doen. Deze bracht ons bij 5 day creek. Zo uit een sprookje (alweer)! Bizar mooi. Door het regenwood gelopen naar Wright’s Lookout. Nog mooier dan het “beroemde” Point Lookout. Grappig is dat veel van die namen gewoon de naam hebben gekregen van de eerste Europeaan die er kwam. (de Aboriginals hadden er al namen voor, maar dat doet er niet toe). Daarna zijn we doorgereden naar Wollomombi Falls. Dit is met 260 mtr een van de hoogte van Ozzie. Er stroomde echter niet veel water uit maar de Gorge (valley/dal) was echt super mooi en diep). Daarna zijn we doorgereden naar Armidale om boodschappen te doen en weer te camperen. Deze weg heft aan de zijkanten bomen die rode, gele, bruine en groene bladeren hebben. Echt super mooi. We stonden als enige aan een stuwmeertje en er liepen vogels rond die zich het beste laten typeren al seen kruizing tussen een kip en een waterhoentje.

Dag 19
Eerst met de reisdouche wakker geworden. Dat was ff slikken met ijskoud water. Snel pleite gegaan omdat het een beetje begon te regenen. Via Glen Innes (Schotse Nederzetting; iedereen heeft daar een baard!), Grafton naar het Bundjalung NP. Brak er toch ff noodweer uit. Niet normaal meer. Met 60km/u verder gekropen. Aangekomen in het NP was het bijna droog. Uiteindelijk 15 km over een gravelweg. Dat is lache. Mark probeert dat altijd zo hard mogelijk te doen. Dat schut en rammeld iig minder dan als je langszaam rijdt. Nog ff een kangaroe moeten ontwijken, maar het ging goed. Jorien zag opeens een veldje met ong. 15 kangaroes staan. Das echt indrukwekkend. Camping in de duinen, 30 mtr van de Oceaan. Ons plekje omringd door veel groen, zodat je geen buren zag! Heerlijk.

Dag 20
Super weer! Strak blaauwe lucht. Lekker een beetje gerommeld rond en aan de bus. Daarna zonnen, boekje lezen etc.

Dag 21
Nog maar zo’n dagje gedaan en een wandeling naar Jerusalem Creek gemaakt. Na zonsondergang kwamen onze dierenvriendjes weer te voorschijn. Ditmaal ween oversizede egel (3x normale grootte) en een Long Nosed Mogoroo (kruizing Miereneter en Muis??)

Dag 22
05.45 opgestaan. Zonsopgangsfoto’s gaan maken op het strand en van de duinen. Daarna zijn we doorgereden naar Nightcap NP. Hier zagen we 5 Kookabura-vogels. (soort Specht of zo). Onze campingarea was het “thuis” van een groepje hippies. Iedereen zo stoned als een garnaal en breien en zo. Heel vaag.

Dag 23
Naar de waterval gelopen door het woud. ‘s Avonds een leuke avond gehad met Roel en Ilse (uit Breda) die net waren verhuisd naar Perth! Stoer.

Dag 24
Deze dag zijn we doorgereden naar de andere kant van het NP. Een paar uurtjes gewandeld door het bos en langs de bergafgronden. Toen we uit bos uitliepen had Mark alleen 3 bloedzuigers aan zich hangen…Minder! Daarna zijn we door gereden naar het Border Range NP. Hierbij kwamen we door Nimbin, waar een soort Woodstock revival aan de gang was. Lache. Daarna ons geplant op de camping area midden in het bos. Dit staat bekend om het feit dat hier ong. 25% van alle vogelsoorten uit Ozzie leeft. En dat konden we horen ook. Echt gaaf.

Dag 25
Een wandeling van 3 uur door het regenwoud gemaakt. Echt fantastisch mooi. Mooiste tot nu toe. Paradijselijk gewoon. Onze monden vielen continu open. Onbeschijflijk en zo bijna niet te geloven dat we elkaar continu in de arm moesten knijpen! En als klap op de vuurpijl zag Mark ook nog een kleine slang kruipen.

Dag 26
Door het NP loopt een 40 km gravelroute (arme bus), deze scenicdrive hebben we gedaan. Woorden schieten te kort om te beschrijven hoe mooi dit was. We hopen dat de foto’s het goed over brengen. Er zijn allerlei planten die alleen maar daar voorkomen. Uiteindelijk een viewpoint waar je Mt Warning kan zien. (inactieve geerodeerde vulkaan. Grootste van de wereld geweest in die tijd. Deze ligt in de Tweed Valley welke helemaal rond de vulkaan ligt. Indrukwekkend groots. Daarna wilden we door naar het Springbrook NP om de dag erna door te rijden naar het Lamington NP. Eerst nog ff gestopt (om het af te vinken van ons “things to see”lijstje) bij Natural Bridge. De naam spreekt voor zich. Verkeerd gereden bij Springbrook en uiteindelijk toch maar direct naar Lamington gereden. De reis duurde lang en we reden nog een keer verkeerd (eerste keer tijdens onze reis!), maar de uitzichten waren weer fenominaal. Naar een Kangaroe moeten ontwijken (het was inmiddels donker geworden). Uiteindelijk bij de camping gekomen. Jorien is inmiddels 18 dgn geleden gestopt met roken en eet nu meer wortels dan Bugs Bunny. Ook is haar afleiding de bus opnieuw indelen (ong. 3x per week). Verder gaat het prima….

Dag 27
Sinds 2 wkn weer normal gedouched (de lucht viel nog best mee hoor). Gewoon een camping in de buurt met douche opgelopen. Soms kun je van bazale dingen intens genieten. Wat lekker. We wilden gaan wandelen, maar, alle routes die we wilden doen waren ivm onderhoud gesloten. Daarom besloten de dag erna er maar weer voor te gaan. Jorien speelt inmiddels al een tijdje voor Mark’s kapper (je moet wat om geld te besparen), maar laatst voor 10 Dollar een tondeuse gekocht en deze dag Marks haar gekort. Best goed gegaan. Tis nu ong 1,5 cm.We hebben al een poosje terug een inverter gekocht (zet stroom om van 12v naar 220v) daardoor hoeven we nooit op een camping met stroom te staan en kunnen we alles opladen wat we willen. Super handig. Mark droomt al van een flatscreen TV in een auto als we thuis zijn. (Pimp my Ride!). Daarna de bus gewassen met de hand (jawel!) en Jorien de binnenkant gesopt.

Dag 28
Nog een wandelpoging gedaan en nu 12 km door het NP gewandeld. Relaxte loop. Voorts zijn we doorgereden aar Nerang om te camperen. Niets bijzonders hier verder.

Dag 29
In de Filippijnen hebben we een kerel (Steve) ontmoet die woont aan de Gold Coast (Palm Beach). Dit is een stuk Cote d’Azur wat overontwikkeld is. (4 pretparken). Deze man zijn we ff een paar uurtjes gaan opzoeken en daarna via de Oceandrive terug naar Nerang om te overnachten.

Wat een lang verhaal he? Tot snel (hopen we, want internet hebben ze nie in de bush)

Liefs van ons