Reizen door een ansichtkaart

Hallo lieve mensen,
We zijn erg blij voor jullie dat het gweldig weer is in Nederland. Geniet er maar lekker van. De laatste dagen aan de oostkust is het weer helaas niet echt opgeklaard. Toch hebben we nog wel een hele hoop gedaan en het meeste samen met Roel en Ilse. (We hebben elkaar nog steeds de hersenen niet in geslagen…!). Hier komt ons verslag van de laatste twee weken.

Dag 56:
Na boodschappen gedaan te hebben zijn we van Townsville naar Paluma Range National Park gereden. Daar overnacht op een natuurcamping, Big Crystal Creek genaamd. We kwamen er vrij laat aan, dus verder niet veel meer gedaan buiten borrelen, dobbelen, koken en eten.

Dag 57:
Vandaag gebombardeerd tot grote busklus- en schoonmaakdag. De bus heeft hier en daar wat roestprobleempjes en Mark zou Mark niet zijn als hij dit niet effe opknapt! Volgens Jorien mist hij het klussen van thuis gewoon. Nou, van haar mag hij hoor. Jorien kan haar hart ophalen met soppen vandaag en dat was wel nodig ook.
‘s Middags naar Big Crystal Creek gelopen. De naam deed er eer aan, echt een super mooi romantisch creekje met werkelijk kristalhelder water. Ondanks dat het weer een beetje grauw was, heeft Roel zich effe lekker gebadderd in koude water!

Dag 58:
Van de Big naar de Little Crystal Creek gereden, aan de andere kant van het National Park. Daar een mooie wandeling door het regenwoud gemaakt, die een aantal mooie lookouts te bieden had. Helaas deze niet kunnen bewonderen door het vochtige weer en de vele mist die er door ontstond; die was zo dicht, dat het net leek alsof het uitzicht zo was weg gegumd.
Na deze verfrissende wandeling doorgereden naar een camping bij de Jourama Falls. Door de regen en de muggen konden we weinig meer doen en hebben we ons opgesloten in de muggentent onder een zeiltje en moetsen we noodgedwongen maar weer aan de wijn. We hebben zelfs de waterval niet bekeken….

Dag 59:
Triets weer, wat ons belemmerde om mooie wandelingen te maken. Besloten om maar door te rijden naar de volgende camping in het Murray Falls State Forest Park. Nu wel de waterval bewonderd, die zeker de moeite waard was. Helaas was het weer nog steeds wisselvallig en hebben we ons beziggehouden op de camping met lezen, busklussen (Mark), schoonmaken (Jorien; de bus is nog nooit zo schoon geweest…) en uiteindelijk natuurlijk weer dobbelen met zijn vieren onder het genot van een drankje en een hapje.

Dag 60:
Ondanks dat we iedere dag een serieuze toost uitbrengen op goed weer, moesten we helaas tussen de buien door de spullen inpakken. Doorgereden naar Mission Beach. Dit schattige kustplaatsje is helaas behoorlijk toegetakeld door de cycloon van laatst. Na de lunch hebben we afscheid genomen van Roel en Ilse voor een paar dagen. Zij hadden hier namelijk met een aantal vrienden afgesproken. Wij besloten wat noorderlijker te gaan, omdat het weer het niet echt aantrekkelijk maakte om aan het strand te zitten.
De weg van Mission Beach naar de hoofdweg was geweldig mooi, maar ook hier was te zien dat de cycloon aardig had huisgehouden. Veel uitgerukte bomen en verwoeste huizen. Triest om te zien.
Een aantal km verder een stop gemaakt bij de krachtige en indrukwekkende Josephine Falls. Na een verfrissende wandeling door het tropische regenwoud onze weg vervolgd naar de volgende camping in het Goldsborough State Forest. Deze was te bereiken via een weg van 25 km langs een brede rivier. We waren enorm onder de indruk van de geweldig mooie bergachtige omgeving. Dat zou wat beloven dachten we en we konden niet wachten tot we op de camping aan zouden komen. Wat denk je? Is de weg in 1 keer afgesloten na 17 km! Teleurgesteld zijn we omgekeerd en hebben de weg weer teruggereden. Gelukkig hadden we wel weer een mooi stukje natuur waar kunnen nemen, die toch wel hoog op ons lijstje staat nu. Dus niet alles voor niks.
Tussen dit woud en Cairns waren er geen natuurcampings meer en moesten we dus helaas noodgedwongen een dag eerder naar Cairns. Het was inmiddels al einde middag en kwamen dus begin van de avond op een over de top backpackers camping aan. Het enige grote voordeel was dat het weer drastisch opklaarde en we voor het eerst sinds lange tijd zonder regen hebben kunnen eten en slapen! Genieten joh!

Dag 61:
Wat door Cairns heen geslenterd en spulletjes gekocht, zoals Marks langgewilde statief, waarmee hij helemaal mee in zijn nopjes is. Jorien daardoor ook. Het is namelijk echt een lust om Mark bezig te zien met zijn nieuwe hobby fotograferen. Daar gaat ie namelijk nog steeds helemaal in op (wat ook wel te zien is aan de steeds mooier wordende foto’s).
Anyway, Cairns is best een leuke stad aan de kust. Niet zo hectisch als sommige voorgaande steden waar we geweest zijn en zo snel mogelijk weer weg wilden. Toch besloten we om de dag erna naar het plaatsje Cape Tribulation, gelegen in het Daintree National Park te gaan. Want ook al is de stad nog zo leuk, 1 dag is meer dan genoeg.
‘s Avonds vlogen er honderden flying foxes boven onze camping. Cool gezicht!

Dag 62:
Onderweg naar Cape Tribulation een stop gemaakt bij de Mossman Gorge. Supermooi woud waar een een wilde, brede rivier doorheen stroomt. Na een geweldig mooie wandeling doorgereden naar Daintree NP. We waren erg nieuwsgierig naar dit park, want volgens de Lonely Planet is dit een geweldig mooi gedeelte van de Wet Tropics World Heritage Area. Het is beroemd om zijn originele regenwouden, stranden en ruige bergen. Het is 1 van de weinige plekken ter wereld waar tropisch regenwoud en de zee elkaar ontmoeten. Tot onze verrukking logen deze woorden er niet om. Mijn hemel, wat een mooi woud zeg! Alleen de route er naar toe was al schitterend. We hebben zelfs een Cassowary de weg over zien steken. Dit is een met uitsterven bedreigd dier dat alleen in Noord Queensland voor komt, dat lijkt op een soort veredelde struisvogel. Na al deze indrukwekkende dingen op een camping neergestreken en nagenoten van de mooie dag.

Dag 63:
Betijds opgestaan en twee wandelingen gemaakt; een Mangrove-boardwalk en een beachwalk. Beiden errug mooi en indrukwekkend. We hoopten van die fel groene kikkertjes te zien of slangen of krokodillen (ja, die schijnen daar echt voor te komen), maar helaas. Gelukkig was het regenwoud wederom schitterend. Eigenlijk zo, dat we regelmatig tegen elkaar zeiden: “Tis net alsof we in de flora en fauna afdeling van Artis lopen!” Na de wandelingen teruggereden naar Cairns met een tussenstop bij de Barron Gorge, een wilde rivier.
In Cairns hebben we Roel en Ilse weer ontmoet en hebben we onszelf verwend door uit eten te gaan. Dat was echt lang geleden voor ons, mmmm!

Dag 64:
Van de stad naar Atherton Tropical Tablelands gereden. Na een lange rit en twee meren te hebben bezichtigd, op zoek gegaan naar een camping, omdat de ene bui na de andere uit de hemel kwam vallen. Overnacht bij het grootste meer Tinaroo, dat ondanks het weer bewonderingswaardig was.

Dag 65:
Eerst de Tinaroo Dam bekeken, waarna we door zijn gereden naar de Curtain Fig Tree, een bijzondere Vijgeboom die door de natuur een apparte vorm heeft gekregen. Vervolgens drie watervallen bezichtigd; de befaamde Millaa Millaa Falls, de Ellinjaa Falls en tot slot de Zillie Falls. De eerstgenoemde was echt sprookjesachtig, zo, dat ie bijna nep was. De andere twee waren ook zeker de moeite waard om te zien, maar moeilijk te fotograferen helaas. Omdat het weer nog steeds niet super was (m.a.w. nat en dus triest…), besloten om na de lunch 280 km door te gassen over de Savannah Way naar Georgetown. Onze eerste ervaring met de Outback; grote gedeelte van de weg is eenbaans en soms tweebaans, uit de grond rijzenden termiethopen, road trains, stof en veel kadavers van kangaroes en koeien langs de weg. Het ‘voordeel’ van het laatste is dat daar weer joekels van roofvogels op af komen, superrrrrr! In ieder geval, we hebben onze ogen uitgekeken! En…. hoe verder we reden, hoe mooier het weer werd en bij aankomst in Georgetown was het weer zonovergoten!

Dag 66:
Vandaag 500 km gereden via Croydon en Normanton naar Burke and Wills Junction. Dacht je dat door de Outback rijden saai is? Nou, vergeet het maar. Binnen drie uur hadden we bijna een kangaroe te pakken, schrokken we behoorlijk doordat een voorbij denderende raodtrain een steen tegen de voorruit aan deed knallen, knalden we bijna achterop een camper, die ineens besloot z’n wagen langs de kant te zetten en tot overmaat van ramp vloog er ook nog een vogel tegen de bull bar, dood. We kunnen jullie vertellen dat we regelmatig met hartkloppingen hebben gezeten!
Overnacht bij een zogenaamd Road House, waar er reusachtige kikkers in de plee zaten! Op je gemakkie lekker poepen zat er dus niet in dit keer als je je bedenkt dat er een paar kikkers van onder mee zitten te kijken!

Dag 67:
Ongeveer 300 kilometer doorgereden naar het plaatsje Mount Isa, de mijnenstad. De weg tussen Burke and Wills Junction en Cloncurry was betoverend mooi: ruig gebergte en rode rotspartijen, afgewisseld met groen/gele bomen en eindeloze uitgestrekte vlaktes. De wilde paarden en koeien maakten het indrukwekkende geheel helemaal af.
Helaas moeten we hier ook bij vertellen dat er wederom vele kadavers van kangaroes en koeien langs de weg lagen.
‘s Avonds onszelf verwend met hamburgers en ijs.

Dag 68:
Nog in Mount Isa gebleven en genoten van het heerlijke weer. Direct ook maar de was gedaan, die er voor de zoveelste keer niet echt schoner (zelfs viezer hier en daar) uit de machine kwam. ‘s Avonds hebben Ilse en Jorien zich laten verwennen door de mannen het eten klaar te laten maken: biefstuk met gebakken champignons.
Met zonsondergang kon Mark de verleiding niet weerstaan en is hij naar het uitkijkpunt gegaan om een foto van het stadje te maken.

Dag 69:
Eerst naar de garage, omdat mark dacht dat er een schokbreker kapot was. Helaas bleek dit niet het geval, maar zat er behoorlijk wat speling in de ‘upper-inner control arms’. Kosten: $600,=….! De risico’s om het niet te laten repareren waren te groot om het niet te laten repareren. Onszelf voorgedaan als arme backpackers en de aardige man kon de prijs laten zakken naar 350-400 dollar. Helaas bleek hij de onderdelen niet in huis te hebben en moesten we een dag wachten. We hadden gelukkig wel de keus om door te rijden naar Darwin en daar de reparatie uit te laten voeren, zolang we maar op de verharde weg zouden blijven. Pffffff. Dus doorgereden en na een tocht van 350 km lieten we Queensland achter ons en arriveerden we in het Northern Territory. De eerste helft van de rit was onbeschrijflijk mooi, waarop Mark op een gegeven moment zei: “Tis net alsof we door een ansichtkaart reizen.” Dat zegt genoeg, denk ik?
Overnacht bij een rest area langs de weg, waar je gratis mag staan. Heerlijk gesmuld van de geimproviseerde Nassi met pindasaus en wederom mogen genieten van een roodgloeiende hemel tijdens zonsondergang. Oh ja, ‘s nachts is het plassen gewoon een feest door de geweldig mooie sterrenhemel!

Dag 70:
Half 7 opgestaan. Het was behoorlijk koud, dus snel ontbeten en vertrokken. Heel veel gereden vandaag (680 km). Jorien had op een gegeven moment de moed verzameld om het laatste stukje (zegge 25 km) te rijden. Wat gebeurt er? Breekt de binnenspiegel af bij het goed zetten, kon Mark nog gaan rijden, want Jorien durfde niet meer! En maar zeggen dat ze het echt niet expres had gedaan, ja ja...
Behoorlijk gaar van het vele rijden, kwamen we eindelijk aan op een drukbezette rest area. Door de vermoeidheid kregen zowel Mark en Jorien als Roel en Ilse een beetje woorden met elkaar over hoe en waar de bus, tent en auto moesten komen te staan. Dit bleek een smakelijk schouwspel te zijn, want op een gegeven moment stond ongeveer de helft van alle campeerders te kijken en moesten heel hard lachen.
Verder vandaag gevierd dat Jorien vandaag twee maanden gestopt is met roken!!!!!

Dag 71:
Vandaag zijn we in Katherine aangekomen, waar er een aantal mooie dingen te zien zijn, die we nog samen met Roel en Ilse zullen gaan bekijken. Hierna zullen zij door reizen naar Perth en wij gaan eerst nog de mooie Kakadu en Litchfield NP bezichtigen, nadat we onze bus hebben laten maken in Darwin. Volgende keer hierover meer uiteraard!

Dag lieve mensen, tot over een tijdje.