Mooi, mooier, mooist

Hallo lieve mensen,

De laatste dag (71) die we in het vorige verslag beschreven verliep niet helemaal vlekkeloos. Onderweg naar Katherine begon er ineens wat te rammelen onder de bus, zoals wel vaker gebeurt, maar dit keer werd het erger en opeens was het weg. Mark zei nog heel grappig dat we dan vast wel iets verloren waren, hahaha! Nog geen vijf minuten later gingen er toch een paar lampjes branden.... Gelukkig konden we heel snel bij een bp stoppen. Daar ondekten we dat er inderdaad iets was losgetrild. Konden een touw kopen en Roel en Ilse hebben ons naar de eerst volgende garage gesleept. God zei dank hadden ze daar precies het onderdeeltje dat miste en konden we na een uurtje weer op pad.
Een tussenstop gemaakt bij Mataranka om daar een duik te nemen in het natuurlijke Thermal Pool. Erg aangenaam na een paar uur zweten in de auto.
In Katherine aangekomen een mooi gelegen camping opgezocht, waar dit keer de mannen heerlijke Thaise Curry hebben gemaakt.
Tijdens de koffie werden we plots vergezeld door een groepje wallibies, die absoluut niet bang waren. (zie foto's!).

Dag 72:
Om vijf uur opgestaan om NL elftal te kijken, dat zo saai was dat Jorien er bij in slaap viel.
Rest van de dag lekker niks gedaan met zijn vieren en 's avonds heeft Jorien nasi gemaakt met echte pindasaus a la mamma Lengkeek. Dat was smullen!

Dag 73
Eerst wat boodschappen gedaan in het dorpscentrum van Katherine. Daar viel het ons op dat hier een hoop verloren Aboriginals rondhangen; dronken, baldadig, onverzorgd en stinkend. Soort zwervende asielzoekers. Erg triest om te zien. We hebben ons laten vertellen dat ze eigenlijk nergens bij horen, maar een soort 'afkoop-uitkering' krijgen, die behoorlijk royaal blijkt te zijn. Deze taverelen hebben we trouwens de afgelopen periode regelmatig terug zien keren helaas...

Ok, waar waren we gebleven? Na de boodschappen naar Nitmiluk NP, of te wel Katherine Gorge gereden, de voornaamste reden dat we hier naar toe waren gekomen. Daar een wandeling over de de top van de Gorge gemaakt. Indrtukwekkend mooi door de grootte en diepte, maar voornamelijk door de paars/blaauw/roze gekleurde rotspartijen. Mark was direct geinspireerd en is met zonsondergang teruggegaan.
Dit was de laatste avond met Roel en Ilse. We hebben een maand lang met elkaar rondgereisd, zonder elkaar maar 1 keer de hersens te hebben ingeslagen! Ter ere hier van ge-bbq-de kangaroosteak gegeten en de avond 'in stijl' afgesloten met een potje dobbelen natuurlijk.
Trouwens, ook hier kwamen de kangaroes uit onze handen eten. Schattig joh!

Dag 74:
's Ochtens nog met zijn vieren gaan kanoen en de Gorge van onderaf bewonderd. Deze was nu nog indrukwekkender doordat ie van onderaf nog machtiger en hoger lijkt. Dan voel je je echt klein hoor! Het kanoen was af en toe best pittig doordat we tegen de stroom in moesten waden en en over glibberige keien moesten lopen. Leuke afsluiter van de periode met zijn viertjes. Na de lunch afscheid genomen en afgesprokent dat we ze zeker op komen zoeken in Perth, waar ze gaan wonen.
Vervolgens zijn we naar de andere kant van Katherine Gorge NP gereden, waar de mooie Edith Falls te bewonderen zijn, plus een mooie campingspot waar we lekker bij konden komen van een inspannende dag!

Dag 75:
De dag begonnen met een supermooie wandeling, die ons de Edith Falls en haar mooie omgeving liet zien. Ons daarna schrap gezet en in 1 ruk doorgereden naar Darwin. Op een wat minder mooie stadscamping de bus geparkeerd. 's Avonds naar de Sunset Nightmarket gegaan om daar de zon in de zee te zien zakken, voor het eerst weer sinds hele lange tijd. Dat bleken wel meer mensen mooi te vinden (zie foto). De markt was leuk om al zijn met name Asiatische snuisterijen en eetkraampjes. Mark had zich al dagen verheugd op zijn Pad Thai. maar helaas, dit was niet te krijgen.

Dag 76:
Als eerste een autodokter opgezocht. De vierde had 'al' plek. Bleek allemaal niet zo te zijn als dat we dachten en moesten de onderdelen zelf op de sloop gaan halen, om de kosten te drukken. Erg vermoeiend, want we werden in de hitte van het kastje naar de muur gestuurd en ons geduld werd behoorlijk op de proef gesteld.
Uiteindelijk is het wel gelukt allemaal en konden we de bus de volgende wegbrengen.

Dag 77:
Toen de bus onder de pannen was, het centrum van Darwin gaan bekijken. Leuk stadje aan de kust om door heen te slenteren en even al onze buszorgen te vergeten. Gelukkig was om 14.00 uur de bus al klaar en zijn we direct vertrokken naar een camping vlakbij het Litchfield NP. De camping was wat ouderwets, maar goed en had houtgestookt warm water! En we hadden een supergrote plek (bijna het hele grasveld).

Dag 78:
Rustig opgestaan en ons op het gemakkie voorbereid op het bezichtigen van Litchfield NP, die zijn charmes heeft gekregen met name door de mooie watervallen. Het eerste op de route waren echter de zogenaamde Magnetic- en Cathedral Termite Mounds. We hadden de termiethopen al veel meer gezien langs de weg, maar zo groot als deze hadden we ze nog niet gezien. Sommigen haalden zelfs de 6 meter! Bijzonder fenomeen.
Daarna door naar de Florence Falls om daar een wandeling te maken en een duik te nemen in de swimminghole van de falls. Was helaas errug druk, dus besloten de volgende dag vroeg op te staan en dan te gaan zwemmen. Bijgekomen van de hete wandeling op de geweldig mooie natuurcamping.

Dag 79:
Half 7 opgestaan om tijdens het ontbijt van een superzonsopgang te genieten, die de lucht met de minuut van kleur deed veranderen. Toen onze spullen gepakt en gaan zwemmen bij de Florence Falls, waar we inderdaad de enige waren. Machtig om onderaan de krachtige stralen van de falls te zwemmen. Op de terugweg een rockwallibie gezien. Zo schattig en klein, net een knuffelbeertje!
Onze route vervolgd door Litchfield NP naar de Tolmer Falls. Deze waren zo indrukwekkend krachtig, ruig en groots dat we er stil van werden. De wandeling loog er ook niet om met geweldige uitzichten over het park en kleurrijke sandstone rotspartijen. Litchfield NP agfesloten met het bezichtigen van de mooie Wangi Falls en nog een wandeling.
Na de lunch nog een behoorlijk eind gereden naar Kakadu NP en vermoeid en verhit op een camping in het kleine dorpje Jabiru neergeploft.

Dag 80:
Buiten de nodige boodschappen was- en schoonmaakpartijen, helemaal niks gedaan!

Dag 81:
Vandaag een hoop mooie dingen gaan bekijken in Kakadu NP. Ten eerste het Bowali Visitors Centre, de moeite waard door de vele, uitgebreide informatie, vormgegeven d.m.v. video's, een bibliotheek en loads off infoborden met foto's en verhalen van het wildleven en historie van het NP. Dit is zeker de moeite waard om hier iets over te vertellen:

Kakadu NP is 20.000 m2 groot en is een echt inheems land en is nog steeds het huis van verschillende stammen Aboriginals, die daar op traditionele wijze leven. Zij bezitten dit stukje Australie en beheren het samen met de overheid. Alle benamingen van de bezienswaardigheden, zoals wandelingen, rotspartijen, rockart, dorpjes, noem maar op, zijn in 'Aboriginal-taal'. De naam Kakadu stamt af van het woord Gagudju, de naam van een taal die begin twintigste eeuw werd gesproken. Nu wordt ie niet meer gesproken, maar wel drie andere talen, worden nog steeds gebruikt onder de stammen.
Ten oosten van het park ligt Arnhem Land, dat vrij ontoegankelijk is voor toeristen. Hier schijnen vele inheemse Aboriginals te wonen, op de wijze zolas ze duizenden jaren gelden deden.
In Kakadu NP park is de bijzondere, stokoude rockart te bewonderen, maar ook komen hier planten en dieren voor, die nergens anders voorkomen/ontdekt zijn en nog steeds worden er nieuwe soorten ontdekt! Het park staat dan ook niet voor niks op de lijst van World Heritage Areas.

Goed, bovenstaande hebben wij dus ook gezien. De rockart, die vaak gemaakt werd door de Aboriginals in hun 'shelter' is erg bijzonder. Bij 1 schildering hebben we naar een bijbehorende legende geluisterd, die door de ranger werd verteld. Erg leuk. Verder genoten tijdens wandelingen van de geweldig mooie natuur, die varieert van ruig en wild tot uitgestrekte moerasachtige gebieden, de zogenaamde Billabongs.

Dag 82:
Na een laatste wandeling door Kakadu NP gaan tuffen, tuffen en nog eens tuffen richting West Australie. Onderweg de mooie Victoria River overgestoken en daarna een heel eind langs het Gregory NP gereden, wat onvoorstelbaar mooie uitzichten gaf door de eindeloos lange rode rotspartijen. Overnacht op een restarea langs de weg, waar we al snel werden vergezeld door een viertal oudjes, waarvan er twee echt heel oud. Echt lache, want die hadden een VW-busje uit 1969, die die man helemaal zelf had omgebouwd tot camper.

Dag 83:
Na een rondleiding in het VW busje (echt geweldig) op weg gegaan naar de grens van West Australie. Hoe dichter we bij grens kwamen, hoe mooier de natuur werd: Kilometers lange rode rotspartijen die nooit op lijken te houden, kleurig begroeide heuvels en bermen, afgewisseld met knotsen van Boab Trees (zie foto's). Echt een verrukking om hier door heen te mogen rijden. Tijdens de lunch alle groentes en fruit opgegeten, omdat je dit niet mee mag nemen de grens over. Dit vanwege het overbrengen/meenemen van ziektes en schadelijke bacterie e.d.
Het eerste dorpje wat je tegen komt is Kununurra. Hier hebben we een camping opgezocht met een schitterend uitzicht over een groot meer.
We hadden een extra lange middag vandaag, omdat de klok nog eens anderhalf uur achteruit gaat. 's Avonds chilli con carne gegeten, ideetje van Mark, lekker joh!

Dag 84:
We dachten gister dat we niet erger onder de indruk konden zijn van de mooie natuur in dit deel van Australie, maar dit hadden we mis! Alles wat we vandaag hebben gezien was nog eens de overtreffende trap van gister. Verbluffend gewoon, we hebben er geen andere woorden voor.
We zijn de dag begonnen met een wandeling door 't schitterende Mirima NP, ook wel Hidden Valley genoemd. We bleven plaatjes schieten! Welke kant we ook opkeken, alle uitzichten waren geweldig. Met name de intens oranje getintte 'twisted sandstone gorges' maakten het zo mooi. Maar ook de uitzichten over het gehele park en het dorpje waren super.
Toen we van deze opwindende wandeling waren bijgekomen, zijn we onze weg vervolgd over de Great Northern Highway naar Warman/Turkey Creek. Dat was letterlijk 250 kilometer met open mond genieten. Met name Jorien ging echt uit d'r dak en bleef er zowat in! Volgens haar heeft ze nog nooit zoiets moois gezien. Het ene mooie plaatje na het andere doemde voor ons neus op en bijna de hele weg ruige, dieprode en roze rotspartijen die nooit op leken te houden en iedere keer weer anders van kleur en vorm waren. Zo schitterend dat je eigenlijk om de kilometer wil stoppen om een foto te maken, maar ook zo inmens groots dat dit niet te doen is. Dit moet je zelf ervaren!
Dit alles werd perfect afgesloten met het zien van wilde paarden, die je niet zo vaak ziet en dus vrij bijzonder.

Ondanks de mooie route, was ie wel vermoeiend en hadden wel zin om naar de restarea te gaan gaan. Konden we deze toch niet vinden. Uiteindelijk waren we het zoeken zat en zijn we op een restarea voor roadtrains gaan staan, waar buiten een koe, helemaal niemand te bekennen was. Beetje vreemd, maar wel heerlijk stil en genoten van de mooie zonsondergang, die de lucht roze en blaauw kleurde.

Dag 85:
Nog steeds wennend aan het tijdsverschil, half 6 op. De zonsopgang was even mooi als de zonsondergang de vorige avond (zie foto).
Het was nog behoorlijk koud, dus snel een boterham naar binnen geschoven en op pad gegaan. Tot onze stomme verbazing reden we na nog geen 10 minuten twee restareas met plee e.d. voorbij... Hebben er smakelijk om gelachen! Via Halls Creek naar Fitzroy Crossing gereden, om daar de afslag te nemen naar het Geikie Gorge NP. De route was overigens weer fantastisch mooi met eindeloze uitgestrekte vlaktes, knotsen van Boab Trees en uit het niks opdoemende statige rotspartijen, bergen en reuzekeien. Deze plaatjes werden afgemaakt door kuddes bonte koeien, rondcircelende adelaars en een verdwaald paard.
Anyway, Geikie Gorge NP is mooi om zijn voornaamste bezienswaardigheid: eem 360 miljoen jaar oude rif gemaakt van limestone. De wandeling langs dit rif, waar nog steeds ook een rivier stroomt, was dan ook zeer de moeite waard.
Doorgereden naar een restarea/24 hour stopping om de volgende dag naar het dorpje Derby te rijden.

Dag 86:
Hier kwamen we vroeg aan en hebben dan ook maar direct een camping opgezocht. Heerlijk gedoucht en bijgekomen van de vele inspannning van de afgelopen dagen. Eind van de middag de Boab Prison Tree gaan bekijken. Een 1500 jaar oude boom, waar vroeger Aboriginals in gevangen werden genomen, wanneer ze weigerden te werken voor de westerlingen die hier parels kwamen duiken. Tenminste, dat lieten ze dus doen door de Abo's.
Even voor zonsondergang met een flesje wijn naar de Derby Wharf gegaan om foto's te maken van dit fenomeen tijdens het roodkleuren van de hemel.

De volgende dag zijn we naar de kustplaats Broome gereden, waar we in totaal een week zullen blijven. Al erg veel mooie dingen gezien hier, maar daar vertellen we volgende keer weer over.
Nu gaan we namelijk lekker naar het strand en een frisse duik in het superblaauwe water maken... Kortom, genieten dus!

Tot over een tijdje lieve luitjes,
Kus van ons