Het is een lange weg, maar het blijft super!

Lieve lezers,

Allereerst weer bedankt voor jullie reacties via onze blog en mail. Dat stimuleert ons om door te blijven gaan met verslagen maken en uiteraard te reizen. We hopen dat jullie allemaal een leuke zomervakantie hebben en dat het weer beter is ondertussen. Hier komt ons verslag van de afgelopen tijd.

Dag 105
Vandaag doorgereden naar de Blowholes en de gelijknamige camping. Blowholes is kortweg machtighoog opspattend water door enorme (king) waves. Het grappige was dat er een filmcrew was die voor het programma 4-corners van ABC-channel een docu aan het maken waren. Wij zijn daarvoor geinterviewd en dat wordt maandag 21 aug uitgezonden. Kijken via webcast of zo??? ’s Middags hebben we over het strand gewandeld. ’s Avonds de vuurtoren gefotografeerd bij een mooie zonsondergang.

Dag 106
Veel gereden op weg naar Shark Bay. Op een gratis super camping (Eagle bluff) gestaan. Recht op een cliff met een ongelofelijk mooi uitzicht. Uiteraard wederom een geweldige zonsondergang op zo’n plek. Bere koud was het ’s nachts trouwens.

Dag 107
Via het schattige Denham naar Monkey Mia reserve gereden waar de voornaamste attractie is van dit gebied. Hier heb je (half) wilde dolfijnen die aan een soort rehabilitatie programma meedoen in een voedingsproject. Die komen elke ochtend zich een beetje vis laten voeren door een ranger. Toeristen mogen er ook 1 uitdelen als je wordt uitgekozen daarvoor. Jorien had geluk en heeft zo’n lief diertje uit der hand laten eten. Echt een super ervaring. De dolfijnen zwemmen zo op een metertje afstand bij je langs. Verder zaten er veel pelicanen die natuurlijk ook wel een vissie lusten. Op de terugweg nog naar Shell beach en de Stromatolites gereden. Gaap :O . Toen doorgereden naar een rest area vlak voor Kalbarri NP.

Dag 108
We stonden op met een grijze lucht maar al snel klaarde het op. Voor de lunch naar de look outs van Hawks Head en Graham gereden. Daarna door naar Z-bend. Dit is de allermooiste gorge van het park. Echt super, de naam zegt al hoe de vorm is. Natures Window is daar ook bij: een rots die door erosie zo is uitgesleten dat er een groot doorkijkgat in zit. Toen een wandeling van 8 km gedaan wat flink aanpoten was omdat het terrein vrij ruig was (zand en klouteren over rotsen). Wel erg mooi. Toen naar het dorpje Kalbarri gereden om daar te slapen.

Dag 109
Het NP van Kalbarri kent ook nog een kustgedeelte wat wat we deze dag gingen bezoeken. Diverse cliffs bezocht met allemaal unieke uitzichten. We werden nog even getrakteerd op 3 Humpback Whales die gewoon voorbij zwommen en uit het water sprongen. Geen woorden voor zo’n ervaring. Wel een beetje ver weg. Toen doorgescheurd naar Coronation Beach. Dit is een super camping aan het strand die geweldig schijnt te zijn om te golfsurfen en windsurfen. Helaas geen verhuur....

Dag 110
Door naar Geraldton. Op zondag kunnen ze het beter Borington noemen en dus na boodschappen doen naar de Pinnacles gereden. Dit ligt in Nambung NP. We besloten om daar zonsondergang te gaan bekijken en te fotograferen. De Pinnacles zijn pilaren van Limestone van 5cm tot 5 mtr hoog. Het lijkt wel of je door een veld met duizenden soldaten rijdt (of loopt). Ozzies berijden liever alles. Het was echt een super ervaring. Uniek om zoiets te zien.

Dag 111
Vroeg in de auto om naar Perth te rijden. Onze bedoeling was om Roel en Ilse te verrassen en te helpen met hun appartement op te knappen. Dat liep ff anders, want op het moment dat we voor de deur stonden smste ze toevallig dat ze mot hebben met de huisbaas en dat we van hem niet mochten blijven slapen. Efin, met hun de stad in gegaan en op de terugweg met de gratis (!) bus ontmoetten we toevallig 2 NL’ers die daar ook net zijn gaan wonen: Marc en Kristel. Ze vroegen of we ff een drankje bij ze kwamen doen (ze wonen bij Roel en Ilse om de hoek!!) en zes flessen wijn en de nodige hoeveelheid bier was het opeens 1.30 uur. We mochten van hun blijven slapen. Zij zijn echt fantastisch. Zo gastvrij.

Dag 112
Marc en Kristel moesten om 7 uur op om te gaan werken. Wij mochten gewoon in hun huis blijven. Lief he? We stonden op met een mega kater. Wel heerlijk om in een huis te verblijven en al helemaal die van hun. Een heerlijk huis. ’s Avonds hebben we voor iedereen gekookt als bedankje. Heerlijk om weer eens in een echte keuken te staan. Jamie Oliver kan trots op ons zijn.

Dag 113 t/m 118
We zijn in deze dagen naar het Shipwreck museum geweest in het plaatsje Fremantle net onder Perth. Hier liggen delen van de Batavia die hier op de kust is vast gelopen. Erg mooi museum. Verder nog door Kings Park gelopen, een stadswandeling gemaakt en we werden ook nog via Roel en Ilse bij een kennis van hun uitgenodigd voor een Marokkaans etentje. Deze jongen paste op een huis van kennissen die nogal knaken hebben. Echt ongelofelijk mooi huis met wijnkelder etc. Liefhebbers van kunst en goed eten. Een mega grote keuken, .....zucht. Er waren dus wijntjes van $ 1000,-- en glazen van $40,-- per stuk!
Tevens nog een etentje bij Marc en Kristel gehad van 2 Spaanse vriendinnen die voor een weekje (!) naar Perth waren gekomen. Die hebben Tapas voor ons gemaakt. Jummie :-)
De laatste dag van ons verblijf in Perth zijn we met Roel en Ilse naar de Swan Valley gegaan. Dit is een wijnstreek waar je heerlijk kunt proeven. Ook een chocolaterie en kaasboederij. De wijn gleed er goed en snel in. Roel was de Bob. ’s Avonds mosselen gegeten (niet de Zeeuwse kwaliteit helaas) maar de nieuwe wijn die we hadden gekocht was heerlijk.

Door deze huiselijke ervaringen hebben we het beiden moeilijk gehad omdat we beseften hoe goed we het thuis ook hebben. Alle luxe. Tijd om de luxe te verlaten dus en te genieten van de natuur voordat de heimwee te erg werd.

Dag 119
Na ons afscheidsontbijt bij Roel en Ilse, ons ticket naar Nieuw Zeeland opgehaald en in 1 stuk doorgereden naar een camping in het Leeuwin Naturaliste NP. Hier konden we eindelijk weer sinds lange tijd een vuurtje stoken, wat erg aangenaam was onder deze temperaturen (tis nog steeds koud ’s avonds en ’s nachts). We hebben in Perth zelfs een extra deken gekocht, die niet alleen in de warmte scheelt, maar ook in het aantal ruzies over wie er meer deken heeft enzo... (het is net een echt huishouden).

Dag 120
Naar Cape Leeuwin gereden waar de Indian en Southern Ocean elkaar ontmoeten en waar ook een mooie, oude vuurtoren staat. Daar hebben we staan genieten van de geweldig mooie uitzichten over de oceanen. Vervolgens door naar het Shannon NP, waar we de Great Forest Trees Drive hebben gedaan. Erg mooi door z’n ruim 80 meter hoge Karri Trees. Geslapen in het plaatsje Walpole.

Dag 121
De dag begonnen met het bewandelen van de Giant Tree Top Walk in het Walpole- Nornalup NP. Lopen door de boomtoppen van de zogenaamde Tingle Trees in de Valley of the Giants. Indrukwekkende en gave ervaring . Vervolgens veel gereden en neergestreken op een bushcamping in het Stirling Range NP. ’s Nachts, toen we gingen plassen, moesten we ons bijna letterlijk een weg banen door de wilde kangaroes en paarden, geweldig!

Dag 122
Het Stirling Range NP is gelegen in een super vlak landschap. Het grappige van het park zelf is dat het bestaat uit een aantal enorme bergen, die daar de grond uit knallen. We hadden onze zinnen gezet om de hoogste ervan te beklimmen, maar deze stond helaas van top tot teen in de mist. Toen maar de ena hoogste bewandeld (1065 meter hoog). Phoe, wat was dat zwaar, maar wat mooi zeg. Op de top vlogen de wolken ons om de oren en hadden we uitzichten, zelfs tot aan de oceaan, die 80 km verderop ligt! Wat een geweldig mooie ervaring. Onze weg door het park vervolgd en tot onze verrukking was de mist helemaal opgetrokken en waren alle bergen zonovergoten. Mark kon zijn lol op met zijn camera!
Nadat we een beetje waren bijgekomen van deze inspannende ochtend doorgereden naar, jullie zullen je oren niet geloven, de Dutch Windmill! Inderdaad, een oer- Hollandse molen, een replica uiteraard gebouwd door een Nederlander uit Puttershoek. Hoe bestaat het he? Leuke kiekjes genomen, die erg grappig zijn door de enorme bergen op de achtergrond!
Overnacht in het gehucht Ravensthorpe.

Dag 123
Jorien stond op met behoorlijk wat spierpijn, oef! Mark had nergens last van, de geluksvogel. Vandaag naar de kustplaats Esperance gereden, waarvan we van te voren grote verhalen hadden gehoord dat dit de mooiste kust van Australie is. Ja ja, dachten we, dat hebben we vaker gehoord! Maar onze adem bleef inderdaad stokken toen we de Great Ocean Drive opreden. Wauw! Water zo blaauw en zand zo wit dat onze ogen er pijn van deden! Met stip op nummer 1 van ons lijstje mooiste kusten. Helaas betrok de lucht en was het binnen een mum van tijd aan het regenen... snik. We wilden namelijk nog naar het Cape Le Grand NP, ook aan de kust gelegen, maar na wat navraag over de weersverwachtingen, besloten door te rijden naar Norseman, het plaatsje dat aan het begin van de oersaaie, 2000 km lange ‘Nullarbore Plain’ (wat letterlijk in Abo-taal ‘geen bomen’ betekent) ligt. Vroeg naar bed om ons op te laden voor een paar dagen lang tuffen.

Dag 124
Vandaag waren we negen maanden op reis! Het gaat zo snel, niet te geloven. Jorien had nog meer spierpijn en kon amper haar bed uitkomen. Mark begreep er niks van! Zevenhonderdzestig km gereden en zo’n beetje om de twee uur gewisseld. Een deel van de weg die we vandaag hebben gereden wordt 90 mile straight genoemd en is daarmee de langste (146,6 km), rechte weg van de wereld. Mark had het geluk dat hij net aan de beurt was om te rijden! Nog een mijlpaal behaald vandaag, want we zijn ook de 20.000 km op de teller gepasseerd. Verder zijn we er ook achter gekomen dat er ook wilde kamelen rondlopen (van die waarschuwingsbordjes naast die van kangaroes en wombats). We hebben extra goed gekeken, maar niks gezien, dus geloven we het ook niet. Kwamen net voor zonsondergang in het plaatsje Eucla aan, waar we mooie foto’s hebben gemaakt van de spierwitte uitgestrekte zandduinen.

Dag 125
Vandaag het hoogtepunt van de hele rit meegemaakt. We hebben namelijk bij Head of Bight ongeveer 12 stuks Southern Right Whales met jongen zien rondspatteren. Ongelofelijk indrukwekkend om die enorme beesten van zo dichtbij te zien.
Daarnaast weer ongeveer 750 km gereden, pfffff. Nog een klein beetje te gaan gelukkig.

Dag 126
Naar Port Augusta geknald. Huishoudelijke zaken gedaan en toen naar de Flinders Ranges NP gegaan. We hadden een camping op het oog maar we reden verkeerd en daarom besloten we de weg via een scenic drive af te snijden net buiten het park. Die was ontzettend mooi. Geluk dus dat we verkeerd reden want we waren niet van plan deze te gaan rijden. Het was einde dag en het licht was super dus Mark ging uit zijn dak met fotograferen. De omgeving was glooiende heuvels met dennebomen met daarachter reusachtige ruige bergpartijen die rood gestreept waren. Toen we verder reden moest het langszaamaan want het stierf er van de kangaroes, schapen en vogels. We kwamen een bush camping tegen waar we besloten te overnachten. We waren de enige. Heerlijk kampvuurtje gemaakt en zitten genieten.

Dag 127
Nu wel de weg gevonden naar de camping in Wilpena Pound in het NP waar we eigenlijk al naar toe wilden. Lekker gedoucht en toen een wandeling gemaakt. Weer veel kangaroes. Tevens veel kleintjes erbij. Erg lief.

Dag 128
Bij het ontbijt kregen we een familie kangaroes op bezoek. Ze waren alleen nogal opdringerig. Ze waren blijkbaar gewend aan toeristen. Wel grappig. Daarna begonnen aan een rondrit door het park van 100km over een dirtroad. Spartaans is het enige juiste woord hiervoor. De bus heeft zich er goed doorheen geworsteld. Het was mooi, maar vreemdgenoeg kwamen we erachter dat de uitzichten net buiten het park mooier zijn. Veel kangies en emu’s gezien. Na deze tocht besloten om weer naar die 1e camping te gaan. Die was echt heerlijk in de natuur afgezonderd.

Dat was het voor nu. Ons plan is om half september terug in Sydney te zijn en 1 oktober naar Nieuw Zeeland te vliegen. Daarna 1 november naar Mexico. Ons plan is om uiterlijk 1 april naar Nederland terug te gaan. Het gaat jullie allemaal goed.

Veel liefs van ons.